1947 ,ο Λουντέμης συλλαμβάνεται και εξορίζεται στο Μαυράτο Ικαρίας ενώ η γυνάικα του Έμυ με την τριχρονη κόρη τους Μυρτώ εξορίζεται στη Χίο και μετά στο Τρίκερι. Από την Ικαρία ο Λουντέμης γράφει:
(Η Μυρτώ ανεβαίνει τριων χρονών στο Γολγοθά)
"Τώρα μας χωρίζουν οι ουρανοί.
Αγρύπνιες ιδρωμένες και ατέλειωτες.
Κι ένας κόσμος τρομαγμένος που κρυώνει
- κρυώνει κάτω απ’ τον βοριά και τα σίδερα.."
-1956 κι αφού ήδη έχει περάσει 8 χρόνια στην εξορία, μεταφέρεται στην Αθήνα για να δικαστεί -με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας- για το βιβλίο του «Βουρκωμένες μέρες» και συγκεκριμένα για το διήγημα «Οι λύκοι ανεβαίνουν στον ουρανό»
ο Λουντέμης καλείται να απολογηθεί και κάνει μια αναδρομή στη ζωή του 'οπου περιγράφει ,μαζί με το δράμα το δικό του, το δράμα ενός ολόκληρου λαού. Όταν φτάνει να περιγράψει το δράμα του παιδιού του -όταν ο ίδιος βρισκόταν εξορία - ο πρόεδρος παρατηρεί: «Απορώ ... πώς δεν υπογράψατε μια δήλωση για να σώσετε από τη δοκιμασία εσάς και το παιδί σας...».
Και ο Λουντέμης απαντά: «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα τα κάμω πάλι τέσσερα εγώ!»
Σαν σήμερα 22/1/1977 ο Μ.Λουντέμης μας άφησε , αλλά ακόμα ''τα παιδιά μετρούν τ'άστρα'' και ''οι κερασιές ανθίζουν''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου