Tο cinemag.gr αναδημοσιεύει τη λίστα με τις 20 καλύτερες ταινίες που έγιναν ποτέ, έτσι όπως είχαν επιλεγεί για τη συλλεκτική έξτρα έκδοση του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ (τεύχος 200).
20. ΨΥΧΩ (Psycho / ΗΠΑ, 1960) του Αλφρεντ Χίτσκοκ
Μετά το «Ψυχώ», ο κινηματογραφικός φόβος απέκτησε σχεδόν τρισδιάστατη υπόσταση και διαπιστώθηκε ότι κάθε προσωπική ιστορία κρύβει δαιδαλώδεις διακλαδώσεις πέρα από το Καλό και το Κακό.
19. ΟΙ ΕΠΤΑ ΣΑΜΟΥΡΑΙ (Shίchinin Νο Samuraί / Ιαπωνία, 1954) του Ακίρα Κουροσάβα
Αυστηρή ιαπωνική φόρμα, λιγοστοί διάλογοι, χορογραφημένες σκηνές μάχης που γίνονται ύμνος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ένα μεγαλούργημα που πατάει γερά στον ουμανισμό της ανατολίτικης φιλοσοφίας, αλλά και στο παραδοσιακό γουέστερν.
Αυστηρή ιαπωνική φόρμα, λιγοστοί διάλογοι, χορογραφημένες σκηνές μάχης που γίνονται ύμνος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ένα μεγαλούργημα που πατάει γερά στον ουμανισμό της ανατολίτικης φιλοσοφίας, αλλά και στο παραδοσιακό γουέστερν.
18. ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ (Nosferatu, eine Symphonie des Grauens / Γερμανία, 1922) του Φρίντριχ Βίλχεμ Μουρνάου
Η γοτθική συμφωνία τρόμου του Μουρνάου παρουσιάζει έναν κόσμο που χάνει τη μάχη με το σκοτάδι, πείθοντας οποιονδήποτε ότι βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο με τον θάνατο.
Η γοτθική συμφωνία τρόμου του Μουρνάου παρουσιάζει έναν κόσμο που χάνει τη μάχη με το σκοτάδι, πείθοντας οποιονδήποτε ότι βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο με τον θάνατο.
17. Ο ΚΟΜΦΟΡΜΙΣΤΑΣ (ΙΙ Conformista / Ιταλία, 1970) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι
Μέσω της ανυπέρβλητης φωτογραφίας του Βιτόριο Στοράρο και της οπερατικής σκηνοθεσίας του, ένας νεαρός τότε Μπερτολούτσι πήρε την παρακμή και τη μεταμόρφωσε σε ανείπωτη ομορφιά.
Μέσω της ανυπέρβλητης φωτογραφίας του Βιτόριο Στοράρο και της οπερατικής σκηνοθεσίας του, ένας νεαρός τότε Μπερτολούτσι πήρε την παρακμή και τη μεταμόρφωσε σε ανείπωτη ομορφιά.
16. ΜΕ ΚΟΜΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ (Ά Βουt de Souffle / Γαλλία, 1960) του Ζαν-Λικ Γκοντάρ
Η λαχανιασμένη αμεσότητα ενός ντοκιμαντέρ έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με το μυθοπλαστικό φιλμ νουάρ, το κινηματογραφικό συντακτικό ξαναγράφεται από την αρχή και το φαινόμενο Γκοντάρ μόλις έχει γεννηθεί.
Η λαχανιασμένη αμεσότητα ενός ντοκιμαντέρ έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με το μυθοπλαστικό φιλμ νουάρ, το κινηματογραφικό συντακτικό ξαναγράφεται από την αρχή και το φαινόμενο Γκοντάρ μόλις έχει γεννηθεί.
15. ΟΥΓΚΕΤΣΟΥ ΜΟΝΟΓΚΑΤΑΡΙ (Ugetsu Monοgatarί / Ιαπωνία, 1953) του Κένζι Μιζογκούτσι
Αξεπέραστη παραβολή για τον έρωτα, την τιμή και την οικογένεια, στην οποία το πραγματικό μπλέκει υποδειγματικά με το μεταφυσικό και το μελόδραμα με τα φαντάσματα και τις αντιπολεμικές νύξεις.
Αξεπέραστη παραβολή για τον έρωτα, την τιμή και την οικογένεια, στην οποία το πραγματικό μπλέκει υποδειγματικά με το μεταφυσικό και το μελόδραμα με τα φαντάσματα και τις αντιπολεμικές νύξεις.
14. Μ, Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ ΝΤΙΣΕΛΝΤΟΡΦ (Μ / Γερμανία, 1931) του Φριτς Λανγκ
Το πρώτο σύνθετο πορτρέτο ενός serial killer, πολύ προτού η ψυχαναλυτική προσέγγιση γίνει κτήμα του κινηματογράφου, παραμένει και το καλύτερο.
Το πρώτο σύνθετο πορτρέτο ενός serial killer, πολύ προτού η ψυχαναλυτική προσέγγιση γίνει κτήμα του κινηματογράφου, παραμένει και το καλύτερο.
13. Ο ΠΟΡΤΟΦΟΛΑΣ (Pίckpocket / Γαλλία, 1959) του Ρομπέρ Μπρεσόν
Η αποθέωση της λιτότητας στη χειρουργική παρατήρηση της ψυχολογίας ενός ήρωα ο οποίος αναζητά την κοινωνική και σεξουαλική του ολοκλήρωση μέσα από τη μοναδική (παράνομη) πράξη που τον κρατά ζωντανό.
Η αποθέωση της λιτότητας στη χειρουργική παρατήρηση της ψυχολογίας ενός ήρωα ο οποίος αναζητά την κοινωνική και σεξουαλική του ολοκλήρωση μέσα από τη μοναδική (παράνομη) πράξη που τον κρατά ζωντανό.
12. Η ΑΥΓΗ (Sunrise / ΗΠΑ, 1927) του Φρίντριχ Βίλχεμ Μουρνάου
Κύκνειο άσμα του βωβού κινηματογράφου, η «Αυγή» αποτελεί ταυτόχρονα μία από τις πιο μεγαλειώδεις στιγμές του, ιδανικό πάτημα της εφευρετικότητας του γερμανικού εξπρεσιονισμού και της νέας εποχής που χάραζε το Χόλιγουντ.
Κύκνειο άσμα του βωβού κινηματογράφου, η «Αυγή» αποτελεί ταυτόχρονα μία από τις πιο μεγαλειώδεις στιγμές του, ιδανικό πάτημα της εφευρετικότητας του γερμανικού εξπρεσιονισμού και της νέας εποχής που χάραζε το Χόλιγουντ.
11. Ο ΝΟΝΟΣ & Ο ΝΟΝΟΣ 2 (The Godfather / ΗΠΑ, 1972 & The Godfather Part II / ΗΠΑ, 1974) του Φρανσις Φορντ Κόπολα
Απλωμένο σε δύο μέρη, ένα μεγαλοφυές οικογενειακό saga, μια όπερα της βίας, ένα έπος κλειστών χώρων, μία αλληγορία της Αμερικής, ένα αριστοτεχνικό γκανγκστερικό δράμα.
Απλωμένο σε δύο μέρη, ένα μεγαλοφυές οικογενειακό saga, μια όπερα της βίας, ένα έπος κλειστών χώρων, μία αλληγορία της Αμερικής, ένα αριστοτεχνικό γκανγκστερικό δράμα.
10. ΠΕΡΣΙ ΣΤΟ ΜΑΡΙΕΝΜΠΑΝΤ (L' Année Dernière à Marienbad / Γαλλία - Ιταλία -Δ. Γερμανία - Αυστρία, 1961) του Αλέν Ρενέ
Πρόκειται για αριστούργημα ή για την απόλυτη κυριαρχία του στιλ έναντι του περιεχομένου; Το ότι η συζήτηση αυτή ακόμη καλά κρατεί αποτελεί από μόνο του την αποστομωτική απάντηση.
Πρόκειται για αριστούργημα ή για την απόλυτη κυριαρχία του στιλ έναντι του περιεχομένου; Το ότι η συζήτηση αυτή ακόμη καλά κρατεί αποτελεί από μόνο του την αποστομωτική απάντηση.
9. ΤΟΚΥΟ STORY (Τοkyο Monogatari / Ιαπωνία, 1953) του Γιασουχίρο Οζου
Η μοναξιά και ο ερχομός του θανάτου, μοναδική κοινή μοίρα ολόκληρης της ανθρωπότητας, τρυπώνουν σε ένα ήρεμα σοφό σενάριο και σε ένα από καρδιάς μελαγχολικό κομψοτέχνημα.
Η μοναξιά και ο ερχομός του θανάτου, μοναδική κοινή μοίρα ολόκληρης της ανθρωπότητας, τρυπώνουν σε ένα ήρεμα σοφό σενάριο και σε ένα από καρδιάς μελαγχολικό κομψοτέχνημα.
8. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ (Les Enfants du Paradis / Γαλλία, 1945) του Μαρσέλ Καρνέ
Το ορόσημο του ποιητικού ρεαλισμού, αποτέλεσμα της συνεργασίας του Καρνέ με τον Ζακ Πρεβέρ, αναδεικνύει ένα ρομάντζο σε οικουμενικό σύμβολο λυρισμού.
Το ορόσημο του ποιητικού ρεαλισμού, αποτέλεσμα της συνεργασίας του Καρνέ με τον Ζακ Πρεβέρ, αναδεικνύει ένα ρομάντζο σε οικουμενικό σύμβολο λυρισμού.
7. ΠΕΡΣΟΝΑ (Persona / Σουηδία, 1966) του Ινγκμαρ Μπέργκμαν
Ο Μπέργκμαν εξερευνά την πιο πειραματική πτυχή του, το αφηγηματικό σινεμά φτάνει στα όριά του και οι δύο ηρωίδες της ταινίας καταργούν τα σύνορά τους. Η οθόνη οδηγείται σε ανάφλεξη.
Ο Μπέργκμαν εξερευνά την πιο πειραματική πτυχή του, το αφηγηματικό σινεμά φτάνει στα όριά του και οι δύο ηρωίδες της ταινίας καταργούν τα σύνορά τους. Η οθόνη οδηγείται σε ανάφλεξη.
6. Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ (L' Avventura / Ιταλία, 1960) του Μικελάντζελο Αντονιόνι
Σταθμός στην εξέλιξη της αφήγησης, η εκθαμβωτική αυτή ταινία αντάλλαξε την ανάγκη ύπαρξης μιας σαφούς ιστορίας με την αδιάσειστη εμπιστοσύνη του σκηνοθέτη στην επίτευξη μιας βαθύτερης σημασίας, μέσω των εικόνων.
Σταθμός στην εξέλιξη της αφήγησης, η εκθαμβωτική αυτή ταινία αντάλλαξε την ανάγκη ύπαρξης μιας σαφούς ιστορίας με την αδιάσειστη εμπιστοσύνη του σκηνοθέτη στην επίτευξη μιας βαθύτερης σημασίας, μέσω των εικόνων.
5. ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (City Lights / ΗΠΑ, 1931) του Τσάρλι Τσάπλιν
Ως συνετή αλληγορία για τις τεθλιμμένες Ηνωμένες Πολιτείες των προ New Deal ημερών και ως ένα συγκινητικό ερωτικό παραμύθι, τα πανανθρώπινα «Φώτα» του Τσάπλιν φέγγουν ακόμα.
Ως συνετή αλληγορία για τις τεθλιμμένες Ηνωμένες Πολιτείες των προ New Deal ημερών και ως ένα συγκινητικό ερωτικό παραμύθι, τα πανανθρώπινα «Φώτα» του Τσάπλιν φέγγουν ακόμα.
4. 8½ (Ιταλία, 1963) του Φεντερίκο Φελίνι
Αυτοβιογραφική σπουδή στην αφήγηση και στη βιωματική αντιμετώπιση της τέχνης, δοσμένα σε ένα ακούσια ψυχαναλυτικό παιχνίδι χωρίς επιστροφή.
Αυτοβιογραφική σπουδή στην αφήγηση και στη βιωματική αντιμετώπιση της τέχνης, δοσμένα σε ένα ακούσια ψυχαναλυτικό παιχνίδι χωρίς επιστροφή.
3. Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ (La Règle du Jeu / Γαλλία, 1939) του Ζαν Ρενουάρ
Η ταινία που απέδειξε πως το σινεμά είναι ένα διαρκές παιχνίδι ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία, ανάμεσα σε αυτό που συμβαίνει σε πρώτο πλάνο και αυτό που διαδραματίζεται στο φόντο.
Η ταινία που απέδειξε πως το σινεμά είναι ένα διαρκές παιχνίδι ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία, ανάμεσα σε αυτό που συμβαίνει σε πρώτο πλάνο και αυτό που διαδραματίζεται στο φόντο.
2. ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΪΝ (Citizen Kane / ΗΠΑ, 1941) του Ορσον Γουέλς
Με την υπογραφή ενός θαυματουργού 26χρονου Γουέλς, το σημαντικότερο ντεμπούτο του σινεμά παραμένει τόσο διαχρονικό όσο οι αρχαίες ελληνικές τραγωδίες και ταυτόχρονα τόσο ριζοσπαστικό ώστε ακόμα και σήμερα να θεωρείται η απόλυτη Βίβλος της μεγάλης οθόνης.
Με την υπογραφή ενός θαυματουργού 26χρονου Γουέλς, το σημαντικότερο ντεμπούτο του σινεμά παραμένει τόσο διαχρονικό όσο οι αρχαίες ελληνικές τραγωδίες και ταυτόχρονα τόσο ριζοσπαστικό ώστε ακόμα και σήμερα να θεωρείται η απόλυτη Βίβλος της μεγάλης οθόνης.
1. ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΙΛΙΓΓΟΥ (Vertigo / ΗΠΑ, 1958) του Αλφρεντ Χίτσκοκ
Σε παλλόμενο με φαλλικά κτήρια και γυναικείες σπείρες τεχνικολόρ, βουτώντας στις αβύσσους του συναισθήματος και σκαρφαλώνοντας στα ετοιμόρροπα σκαλοπάτια της λογικής, ο Χίτσκοκ επιχειρεί στην ακμή του να ξεδιαλύνει το μυστήριο της ψυχής και τις αινιγματικές παραμέτρους του ανθρώπινου πόθου.
Σε παλλόμενο με φαλλικά κτήρια και γυναικείες σπείρες τεχνικολόρ, βουτώντας στις αβύσσους του συναισθήματος και σκαρφαλώνοντας στα ετοιμόρροπα σκαλοπάτια της λογικής, ο Χίτσκοκ επιχειρεί στην ακμή του να ξεδιαλύνει το μυστήριο της ψυχής και τις αινιγματικές παραμέτρους του ανθρώπινου πόθου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου