Ως τον 19ο αιώνα οι κοινότητες ανά τον πλανήτη είχαν την ελευθερία να θέτουν τη δική τους τοπική ώρα. Το 1876 όµως ένας σκωτσέζος µηχανικός, ο Σάντφορντ Φλέµινγκ, πρότεινε να θεσµοθετηθεί µια κοινή παγκόσµια ώρα και να χωριστεί ο πλανήτης σε χρονικές ζώνες.
Η σύλληψη του Σάντφορντ Φλέμινγκ για την επίσηµη ώρα αποτέλεσε τη βάση του συστήµατος των χρονικών ζωνών που υιοθετήθηκε το 1884, ωστόσο χρειάστηκαν άλλα 35 χρόνια προκειµένου να συµφωνήσουν όλα τα κράτη σε µία κοινή οµάδα χρονικών ζωνών που να καλύπτουν την υδρόγειο. Το αποτέλεσµα ήταν η δηµιουργία 24 µεσηµβρινών που «κόβουν» καθέτως σε φέτες την επιφάνεια της Γης, καθένας εκ των οποίων σηµατοδοτεί µία ώρα του 24ώρου.
Κανένας οργανισµός δεν ασκούσε επίσηµη εξουσία επάνω σε αυτές τις ζώνες. Έτσι, στα χρόνια που ακολούθησαν, τα «εύπλαστα» όρια των ζωνών σε κάποιες περιπτώσεις µεγάλωσαν ή µίκρυναν προκειµένου να εξυπηρετούν γεωπολιτικά και εµπορικά συµφέροντα. Η πιο χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση αφορά το µέρος όπου ο ήλιος ανατέλλει (από τεχνικής απόψεως) στον πλανήτη: πρόκειται για τη διεθνή γραµµή αλλαγής ηµεροµηνίας (international date line), η οποία διατρέχει τον Ειρηνικό από τον Βορρά στον Νότο.
Σάντφορντ Φλέμινγκ και ιστορία
Η γραμμή που οριοθετεί το Ανατολικό και Δυτικό Ημισφαίριο είναι μια αυθαίρετη σύμβαση, σε αντίθεση με τον Ισημερινό (την νοητή γραμμή που περιβάλλει τη γη, σε ίση απόσταση από τους πόλους), η οποία χωρίζει το Βόρειο και το Νότιο Ημισφαίριο. Ο πρώτος μεσημβρινός σε 0 ° γεωγραφικό μήκος και ο αντιμεσημβρινός, σε 180 ° γεωγραφικό μήκος είναι τα συμβατικά αποδεκτά όρια, δεδομένου ότι χωρίζουν ανατολικά γεωγραφικά μήκη από δυτικά γεωγραφικά μήκη. Η σύμβαση αυτή καθιερώθηκε το 1884 στη Διεθνή Διάσκεψη Μεσημβρινών που πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον, όπου εγκρίθηκαν οι έννοιες της πρότυπης ώρας του Καναδού μηχανικού σιδηροδρόμων Sir Σάντφορντ Φλέμινγκ.
Η σύλληψη του Σάντφορντ Φλέμινγκ για την επίσηµη ώρα αποτέλεσε τη βάση του συστήµατος των χρονικών ζωνών που υιοθετήθηκε το 1884, ωστόσο χρειάστηκαν άλλα 35 χρόνια προκειµένου να συµφωνήσουν όλα τα κράτη σε µία κοινή οµάδα χρονικών ζωνών που να καλύπτουν την υδρόγειο. Το αποτέλεσµα ήταν η δηµιουργία 24 µεσηµβρινών που «κόβουν» καθέτως σε φέτες την επιφάνεια της Γης, καθένας εκ των οποίων σηµατοδοτεί µία ώρα του 24ώρου.
Κανένας οργανισµός δεν ασκούσε επίσηµη εξουσία επάνω σε αυτές τις ζώνες. Έτσι, στα χρόνια που ακολούθησαν, τα «εύπλαστα» όρια των ζωνών σε κάποιες περιπτώσεις µεγάλωσαν ή µίκρυναν προκειµένου να εξυπηρετούν γεωπολιτικά και εµπορικά συµφέροντα. Η πιο χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση αφορά το µέρος όπου ο ήλιος ανατέλλει (από τεχνικής απόψεως) στον πλανήτη: πρόκειται για τη διεθνή γραµµή αλλαγής ηµεροµηνίας (international date line), η οποία διατρέχει τον Ειρηνικό από τον Βορρά στον Νότο.
Σάντφορντ Φλέμινγκ και ιστορία
Η γραμμή που οριοθετεί το Ανατολικό και Δυτικό Ημισφαίριο είναι μια αυθαίρετη σύμβαση, σε αντίθεση με τον Ισημερινό (την νοητή γραμμή που περιβάλλει τη γη, σε ίση απόσταση από τους πόλους), η οποία χωρίζει το Βόρειο και το Νότιο Ημισφαίριο. Ο πρώτος μεσημβρινός σε 0 ° γεωγραφικό μήκος και ο αντιμεσημβρινός, σε 180 ° γεωγραφικό μήκος είναι τα συμβατικά αποδεκτά όρια, δεδομένου ότι χωρίζουν ανατολικά γεωγραφικά μήκη από δυτικά γεωγραφικά μήκη. Η σύμβαση αυτή καθιερώθηκε το 1884 στη Διεθνή Διάσκεψη Μεσημβρινών που πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον, όπου εγκρίθηκαν οι έννοιες της πρότυπης ώρας του Καναδού μηχανικού σιδηροδρόμων Sir Σάντφορντ Φλέμινγκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου