«Έφυγε» τα ξημερώματα της Παρασκευής σε ηλικία 82 ετών ο Λέοναρντ Κοέν, ο Καναδός λογοτέχνης της ροκ μουσικής του οποίου τα τραγούδια συνδύασαν θρησκευτικές απεικονίσεις με θέματα τη λύτρωση και τη σεξουαλική επιθυμία και του έφεραν την αναγνώριση σε όλο τον κόσμο.
Η λιτή ανακοίνωση αναφέρει: «Είναι με βαθύτατη λύπη που ανακοινώνουμε ότι ο θρυλικός ποιητής, τραγουδοποιός και καλλιτέχνης Λέοναρντ Κοέν απεβίωσε. Έχουμε χάσει έναν από τους πιο αξιοθαύμαστους και παραγωγικούς οραματιστές.»
Οι συγκρίσεις με τον Μπομπ Ντίλαν δεν άργησαν να έρθουν, για τη λυρική δύναμη των στίχων των τραγουδιών του.
Παρότι επηρέασε πολλούς μουσικούς και του αποδόθηκαν πολλές τιμές, όπως η εισαγωγή του στο Rock & Roll Hall of Fame και το Order of Canada, της δεύτερης υψηλότερης διάκρισης σε πολίτη του Καναδά, τα τραγούδια του Κοέν με την folk-rock μουσική του και τα σκοτεινά συναισθήματα έμπαιναν σπάνια στα charts.
«Θα μας λείψεις» ήταν το συγκινητικό μήνυμα του πρωθυπουργού του Καναδά Τζάστιν Τριντό.
Στο Hallelujah ανακαλεί τον βασιλιά Δαβίδ και παραλληλίζει την σωματική έλξη με την επιθυμία για πνευματική σύνδεση. Έχει δε εκτελεστεί εκατοντάδες φορές από πολλούς καλλιτέχνες.
Τη δεκαετία του 1960 έζησε στην Ύδρα με την νορβηγίδα μούσα του Μαριάν Ίλεν. Η ίδια πέθανε τον Ιούλιο του 2016 στα 81 της. Για εκείνη έγραψε ένα από τα πιο γνωστά του τραγούδια, το So long, Marianne.
Aπέκτησε δύο παιδιά, τον Άνταμ (1972) επίσης μουσικό και την Λόρκα (1974), η οποία σκηνοθέτησε πολλά από τα βίντεο κλιπ του πατέρα της.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το 14ο άλμπουμ του You want it darker, ενώ εμφανίστηκε στη σκηνή στις αρχές του 2016.
Μιλώντας τον Οκτώβριο στο New Yorker, είχε αναφερθεί στην «εγγύτητά» του με τον θάνατο: «Είμαι έτοιμος να πεθάνω. Απλά ελπίζω να μην είναι πολύ άβολο.»
Αρκετά από τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα.
Η λιτή ανακοίνωση αναφέρει: «Είναι με βαθύτατη λύπη που ανακοινώνουμε ότι ο θρυλικός ποιητής, τραγουδοποιός και καλλιτέχνης Λέοναρντ Κοέν απεβίωσε. Έχουμε χάσει έναν από τους πιο αξιοθαύμαστους και παραγωγικούς οραματιστές.»
Μόλις ανακοινώθηκε ο θάνατός του, δεκάδες θαυμαστές του συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα μπροστά από το σπίτι του στο Μόντρεαλ για να αποτίσουν φόρο τιμής.
Στα πέτρινα σκαλοπάτια του σπιτιού του, στο βόρειο Μόντρεαλ, οι θαυμαστές του άναψαν κεριά και εναπόθεσαν μερικά λουλούδια, καθώς και ένα καπέλο, σαν αυτό που αγαπούσε να φορά.
Στο φανάρι του δρόμου μια αφίσα αποδείκνυε την αγάπη που είχε η πρωτεύουσα του Κεμπέκ για το είδωλό της που γεννήθηκε πριν 82 χρόνια σε ένα δυτικό προάστιο της πόλης.
Άνθρωποι από διάφορες γενιές απέτισαν φόρο τιμής στον τραγουδοποιό, με την ησυχία να σπάει μόνο από τον ήχο γνωστών του τραγουδιών, όπως το Suzanne,το So long, Marianne ή το Seems so long ago, Nancy που ακούγονταν από τα κινητά τηλέφωνα.
Ο Κοέν γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1934 στο Κεμπέκ του Καναδά. Ήταν ήδη αναγνωρισμένος ποιητής και λογοτέχνης όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1966 στα 31 του χρόνια για να κάνει καριέρα.Οι συγκρίσεις με τον Μπομπ Ντίλαν δεν άργησαν να έρθουν, για τη λυρική δύναμη των στίχων των τραγουδιών του.
Παρότι επηρέασε πολλούς μουσικούς και του αποδόθηκαν πολλές τιμές, όπως η εισαγωγή του στο Rock & Roll Hall of Fame και το Order of Canada, της δεύτερης υψηλότερης διάκρισης σε πολίτη του Καναδά, τα τραγούδια του Κοέν με την folk-rock μουσική του και τα σκοτεινά συναισθήματα έμπαιναν σπάνια στα charts.
«Θα μας λείψεις» ήταν το συγκινητικό μήνυμα του πρωθυπουργού του Καναδά Τζάστιν Τριντό.
Στο Hallelujah ανακαλεί τον βασιλιά Δαβίδ και παραλληλίζει την σωματική έλξη με την επιθυμία για πνευματική σύνδεση. Έχει δε εκτελεστεί εκατοντάδες φορές από πολλούς καλλιτέχνες.
Τη δεκαετία του 1960 έζησε στην Ύδρα με την νορβηγίδα μούσα του Μαριάν Ίλεν. Η ίδια πέθανε τον Ιούλιο του 2016 στα 81 της. Για εκείνη έγραψε ένα από τα πιο γνωστά του τραγούδια, το So long, Marianne.
Aπέκτησε δύο παιδιά, τον Άνταμ (1972) επίσης μουσικό και την Λόρκα (1974), η οποία σκηνοθέτησε πολλά από τα βίντεο κλιπ του πατέρα της.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το 14ο άλμπουμ του You want it darker, ενώ εμφανίστηκε στη σκηνή στις αρχές του 2016.
Μιλώντας τον Οκτώβριο στο New Yorker, είχε αναφερθεί στην «εγγύτητά» του με τον θάνατο: «Είμαι έτοιμος να πεθάνω. Απλά ελπίζω να μην είναι πολύ άβολο.»
Αρκετά από τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα.
www.in.gr
Το σπίτι -που βρίσκεται σε ένα από τα πιο ψηλά σημεία της Χώρας, σε ανηφορικό σημείο και με εκπληκτική θέα στο λιμάνι- ήταν ένα παμπάλαιο ασβεστωμένο οίκημα με πέντε δωμάτια σε διάφορα επίπεδα και ένα δέντρο στην αυλή. Δεν είχε ηλεκτρικό, υδραυλικά ή τρεχούμενο νερό. Ωστόσο είχε δυο αγαπημένα σημεία για να δουλεύει εκείνος: τη μεγάλη βεράντα και το δωμάτιο μουσικής που δημιούργησε στον τρίτο όροφο.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε όσα έγραφε ο Λέονταρντ Κοέν στη μητέρα του περιγράφοντας το σπίτι που απέκτησε στην Ύδρα:
«Έχει μια τεράστια βεράντα με θέα στο βουνό και στα εκτυφλωτικά λευκά σπιτάκια του νησιού. Τα δωμάτια είναι μεγάλα και δροσερά και τα παράθυρα είναι βαθιά τοποθετημένα μέσα στους χοντρούς τοίχους. Υποθέτω ότι είναι περίπου 200 ετών και πολλές γενιές ναυτικών πρέπει να έχουν ζήσει εδώ. Κάθε χρόνο θα φτιάχνω και από κάτι και σε μερικά χρόνια θα έχει μετατραπεί σε αρχοντικό! Ζω σε ένα λόφο και η ζωή συνεχίζεται εδώ, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, όπως εκατοντάδες χρόνια τώρα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορώ να ακούσω τις φωνές των μικροπωλητών και το βρίσκω πραγματικά μελωδικό. Σηκώνομαι γύρω στις 7 το πρωί γενικά και δουλεύω περίπου μέχρι το μεσημέρι. Νωρίς το πρωί έχει περισσότερη δροσιά και ως εκ τούτου είναι καλύτερα, αλλά μου αρέσει η ζέστη ούτως ή άλλως, ειδικά όταν η θάλασσα του Αιγαίου απέχει μόλις 10 λεπτά από την πόρτα μου!».
Ο Κοέν κατάλαβε ότι είχε γίνει αποδεκτός από την κοινότητα του νησιού όταν άρχισε να δέχεται τακτικές επισκέψεις από τον άνθρωπο που συνέλεγε τα σκουπίδια με το γάιδαρό του. «Είναι σαν να λαμβάνεις τη Λεγεώνα της Τιμής», εξηγούσε σε ένα φίλο και συνέχιζε: «έχοντας αυτό το σπίτι καθιστά τις πόλεις λιγότερο τρομακτικές. Μπορώ πάντα να επιστρέφω και να περνάω όμορφα, αλλά δεν θέλω να χάσω και την επαφή με την μητροπολιτική εμπειρία».
Η αγορά του σπιτιού στην Ύδρα τον γέμισε με αρκετή αυτοπεποίθηση: «τα χρόνια περνάνε και όλοι χάνουμε τόσο πολύ χρόνο, καθώς αναρωτιόμαστε αν τολμάμε να κάνουμε εκείνο ή το άλλο. Το θέμα είναι να κάνεις το άλμα, να προσπαθείς, να αρπάξεις την ευκαιρία».
Στην Ύδρα ο Κοέν έζησε για 10 χρόνια, ανακάλυψε τον ελληνικό τρόπο ζωής, έμαθε να μιλά την ελληνική γλώσσα αρκετά καλά, συνήθισε να κουβαλάει πάντα πάνω του ένα κομπολόι και έγινε ο «Λεονάρδος» για τους κατοίκους του νησιού. Εκεί άντλησε έμπνευση ώστε να γράψει μερικά από τα καλύτερα ποιήματά -Flowers for Hitler (1964)- μυθιστορήματα -The Game Favourite(1963) και Beautiful Losers (1966)- και τραγούδια. Αναγεννήθηκε, βρήκε τον εαυτό του, ανακάλυψε την ελληνική μουσική η οποία μπήκε βαθιά στην ψυχή του και του ξύπνησε μελωδίες που συνδύαζαν ένα νέο στιλ.
Εκεί στα στα ανηφορικά σοκάκια της Ύδρας ήταν όταν οι θεοί έφεραν στο δρόμο του, όπως συνήθιζε να λέει ο ίδιος, τη νεαρή πανέμορφη Μαριάν Ιλέν από τη Νορβηγία, η οποία εκτός από την ομορφιά της ξεχώριζε επίσης για την εξυπνάδα και το χιούμορ της. Η σχέση τους κράτησε 10 ολόκληρα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων υπήρξε η μούσα του, η γυναίκα που σημάδεψε τη ζωή και την τέχνη του.
Στα 22 της χρόνια, η Μαριάν Ιλέν εγκατέλειψε το παγωμένο Όσλο και μετακόμισε στην Ύδρα, μαζί με τον αγαπημένο της Άξελ Γιένσεν, ήδη καταξιωμένο συγγραφέα, ο οποίος την εγκατέλειψε για χάρη μιας άλλης γυναίκας, στο μικρό ελληνικό νησί, με ένα νεογέννητο μωρό στην αγκαλιά.
Μια από τις γκρίζες εκείνες μέρες, η Μαριάν συνάντησε τον γοητευτικό Λέοναρντ Κοέν, μια συνάντηση που σηματοδότησε την αρχή ενός μεγάλου έρωτα που κράτησε όλη την ταραγμένη δεκαετία του ’60. Την ίδια περίοδο, η καριέρα του Κόεν ως τραγουδοποιού απογειώθηκε, ενώ τότε ήταν που έγραψε ένα από τα ωραιότερα τραγούδια αγάπης, το So Long, Marianne, αφιερωμένο στη μούσα του.
Στην Ύδρα ο Κοέν έγραψε κι άλλο ένα γνωστό τραγούδι του, το οποίο εμπνεύστηκε κοιτάζοντας τα πουλιά που κάθονταν στα σύρματα του στύλου, έξω ακριβώς από το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς του. Το τραγούδι αντανακλά το μεταβαλλόμενο τοπίο της Ύδρας, όταν εγκαταστάθηκαν στύλοι τηλεφώνου και ηλεκτρικής ενέργειας. Ο λόγος φυσικά για το τραγούδι Bird on the Wire.
Τη μεγάλη του αυτή αγάπη για το ελληνικό νησί, ο Λέοναρντ Κοέν τη μετέδωσε και στο γιο του Άνταμ ο οποίος μοιράζει το χρόνο του και τη ζωή του ανάμεσα στις δυο αγαπημένες του πόλεις: σε αυτή που γεννήθηκε, δηλαδή το Μόντρεαλ και σε αυτή όπου έχει, όπως έχει δηλώσει σε συνέντευξή του στο in.gr, τις πιο ωραίες αναμνήσεις, την Ύδρα. Στο ίδιο εκείνο σπίτι που περνούσε τα καλοκαίρια του μαζί με τον πατέρα του και την μητέρα του, Σούζαν Ελροντ, με την οποία ο Λέοναρντ Κοέν απέκτησε και μια κόρη, τη Λόρκα.
- Ο «Έλληνας» Λέοναρντ Κοέν
Το σπίτι -που βρίσκεται σε ένα από τα πιο ψηλά σημεία της Χώρας, σε ανηφορικό σημείο και με εκπληκτική θέα στο λιμάνι- ήταν ένα παμπάλαιο ασβεστωμένο οίκημα με πέντε δωμάτια σε διάφορα επίπεδα και ένα δέντρο στην αυλή. Δεν είχε ηλεκτρικό, υδραυλικά ή τρεχούμενο νερό. Ωστόσο είχε δυο αγαπημένα σημεία για να δουλεύει εκείνος: τη μεγάλη βεράντα και το δωμάτιο μουσικής που δημιούργησε στον τρίτο όροφο.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε όσα έγραφε ο Λέονταρντ Κοέν στη μητέρα του περιγράφοντας το σπίτι που απέκτησε στην Ύδρα:
«Έχει μια τεράστια βεράντα με θέα στο βουνό και στα εκτυφλωτικά λευκά σπιτάκια του νησιού. Τα δωμάτια είναι μεγάλα και δροσερά και τα παράθυρα είναι βαθιά τοποθετημένα μέσα στους χοντρούς τοίχους. Υποθέτω ότι είναι περίπου 200 ετών και πολλές γενιές ναυτικών πρέπει να έχουν ζήσει εδώ. Κάθε χρόνο θα φτιάχνω και από κάτι και σε μερικά χρόνια θα έχει μετατραπεί σε αρχοντικό! Ζω σε ένα λόφο και η ζωή συνεχίζεται εδώ, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, όπως εκατοντάδες χρόνια τώρα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορώ να ακούσω τις φωνές των μικροπωλητών και το βρίσκω πραγματικά μελωδικό. Σηκώνομαι γύρω στις 7 το πρωί γενικά και δουλεύω περίπου μέχρι το μεσημέρι. Νωρίς το πρωί έχει περισσότερη δροσιά και ως εκ τούτου είναι καλύτερα, αλλά μου αρέσει η ζέστη ούτως ή άλλως, ειδικά όταν η θάλασσα του Αιγαίου απέχει μόλις 10 λεπτά από την πόρτα μου!».
Ο Κοέν κατάλαβε ότι είχε γίνει αποδεκτός από την κοινότητα του νησιού όταν άρχισε να δέχεται τακτικές επισκέψεις από τον άνθρωπο που συνέλεγε τα σκουπίδια με το γάιδαρό του. «Είναι σαν να λαμβάνεις τη Λεγεώνα της Τιμής», εξηγούσε σε ένα φίλο και συνέχιζε: «έχοντας αυτό το σπίτι καθιστά τις πόλεις λιγότερο τρομακτικές. Μπορώ πάντα να επιστρέφω και να περνάω όμορφα, αλλά δεν θέλω να χάσω και την επαφή με την μητροπολιτική εμπειρία».
Η αγορά του σπιτιού στην Ύδρα τον γέμισε με αρκετή αυτοπεποίθηση: «τα χρόνια περνάνε και όλοι χάνουμε τόσο πολύ χρόνο, καθώς αναρωτιόμαστε αν τολμάμε να κάνουμε εκείνο ή το άλλο. Το θέμα είναι να κάνεις το άλμα, να προσπαθείς, να αρπάξεις την ευκαιρία».
Στην Ύδρα ο Κοέν έζησε για 10 χρόνια, ανακάλυψε τον ελληνικό τρόπο ζωής, έμαθε να μιλά την ελληνική γλώσσα αρκετά καλά, συνήθισε να κουβαλάει πάντα πάνω του ένα κομπολόι και έγινε ο «Λεονάρδος» για τους κατοίκους του νησιού. Εκεί άντλησε έμπνευση ώστε να γράψει μερικά από τα καλύτερα ποιήματά -Flowers for Hitler (1964)- μυθιστορήματα -The Game Favourite(1963) και Beautiful Losers (1966)- και τραγούδια. Αναγεννήθηκε, βρήκε τον εαυτό του, ανακάλυψε την ελληνική μουσική η οποία μπήκε βαθιά στην ψυχή του και του ξύπνησε μελωδίες που συνδύαζαν ένα νέο στιλ.
Εκεί στα στα ανηφορικά σοκάκια της Ύδρας ήταν όταν οι θεοί έφεραν στο δρόμο του, όπως συνήθιζε να λέει ο ίδιος, τη νεαρή πανέμορφη Μαριάν Ιλέν από τη Νορβηγία, η οποία εκτός από την ομορφιά της ξεχώριζε επίσης για την εξυπνάδα και το χιούμορ της. Η σχέση τους κράτησε 10 ολόκληρα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων υπήρξε η μούσα του, η γυναίκα που σημάδεψε τη ζωή και την τέχνη του.
Στα 22 της χρόνια, η Μαριάν Ιλέν εγκατέλειψε το παγωμένο Όσλο και μετακόμισε στην Ύδρα, μαζί με τον αγαπημένο της Άξελ Γιένσεν, ήδη καταξιωμένο συγγραφέα, ο οποίος την εγκατέλειψε για χάρη μιας άλλης γυναίκας, στο μικρό ελληνικό νησί, με ένα νεογέννητο μωρό στην αγκαλιά.
Μια από τις γκρίζες εκείνες μέρες, η Μαριάν συνάντησε τον γοητευτικό Λέοναρντ Κοέν, μια συνάντηση που σηματοδότησε την αρχή ενός μεγάλου έρωτα που κράτησε όλη την ταραγμένη δεκαετία του ’60. Την ίδια περίοδο, η καριέρα του Κόεν ως τραγουδοποιού απογειώθηκε, ενώ τότε ήταν που έγραψε ένα από τα ωραιότερα τραγούδια αγάπης, το So Long, Marianne, αφιερωμένο στη μούσα του.
Στην Ύδρα ο Κοέν έγραψε κι άλλο ένα γνωστό τραγούδι του, το οποίο εμπνεύστηκε κοιτάζοντας τα πουλιά που κάθονταν στα σύρματα του στύλου, έξω ακριβώς από το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς του. Το τραγούδι αντανακλά το μεταβαλλόμενο τοπίο της Ύδρας, όταν εγκαταστάθηκαν στύλοι τηλεφώνου και ηλεκτρικής ενέργειας. Ο λόγος φυσικά για το τραγούδι Bird on the Wire.
Τη μεγάλη του αυτή αγάπη για το ελληνικό νησί, ο Λέοναρντ Κοέν τη μετέδωσε και στο γιο του Άνταμ ο οποίος μοιράζει το χρόνο του και τη ζωή του ανάμεσα στις δυο αγαπημένες του πόλεις: σε αυτή που γεννήθηκε, δηλαδή το Μόντρεαλ και σε αυτή όπου έχει, όπως έχει δηλώσει σε συνέντευξή του στο in.gr, τις πιο ωραίες αναμνήσεις, την Ύδρα. Στο ίδιο εκείνο σπίτι που περνούσε τα καλοκαίρια του μαζί με τον πατέρα του και την μητέρα του, Σούζαν Ελροντ, με την οποία ο Λέοναρντ Κοέν απέκτησε και μια κόρη, τη Λόρκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου