Πρώην στέλεχος του Facebook προειδοποιεί: «Δεν το συνειδητοποιείτε, αλλά σας προγραμματίζουν…

Μπορεί το Facebook να συνεχίζει τη ραγδαία ανάπτυξή του, αλλά ολοένα και περισσότεροι πρώην εργαζόμενοι και επενδυτές εκφράζουν δημόσια τις ανησυχίες τους για τις επιπτώσεις του μέσου κοινωνικής δικτύωσης στους χρήστες.   Ο Chamath Palihapitiya, πρώην αντιπρόεδρος του Facebook στο κομμάτι του «user growth», δήλωσε πως τα social media «διαβρώνουν τα βασικά θεμέλια του τρόπου συμπεριφοράς των ανθρώπων» και ότι αισθάνεται «τεράστια ενοχή» για τη δημιουργία εργαλείων που «διαλύουν τον κοινωνικό ιστό».

Κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του τον Νοέμβριο στο «Graduate School of Business» του Στάνφορντ, ο Palihapitiya επισήμανε μεταξύ άλλων: «Δεν το συνειδητοποιείτε, αλλά σας προγραμματίζουν… όμως τώρα πρέπει να αποφασίσετε πόσα είστε διατεθειμένοι να παραχωρήσετε, πόση από τη διανοητική σας ανεξαρτησία». Ακόμη, τόνισε ότι ο ίδιος δεν θέλει να πέσει θύμα προγραμματισμού και γι’ αυτό «δεν χρησιμοποιεί αυτή τη μαλακία» και πως ούτε τα παιδιά του επιτρέπεται να χρησιμοποιούν «αυτή τη μαλακία».

Επίσης, συνέστησε σε όλους να κάνουν «ένα μεγάλο διάλειμμα» από τα social media.

Ο Palihapitiya μπήκε στην ομάδα του Facebook το 2007 και σήμερα είναι ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας κεφαλαίων επιχειρηματικών συμμετοχών Social Capital που ίδρυσε το 2011. «Τα πράγματα στα οποία βασίζεστε, οι βραχυπρόθεσμες λούπες αντιδράσεων, με κίνητρο τη ντοπαμίνη, που έχουμε δημιουργήσει, καταστρέφουν το πώς λειτουργεί η κοινωνία: κανένας πολιτικός διάλογος, καμία συνεργασία, παραπληροφόρηση, ψέματα», επισήμανε.

Ο φόβος του Palihapitiya είναι ότι κακοί παράγοντες μπορούν να χειραγωγήσουν μεγάλες ομάδες ατόμων, και πως, ως χρήστες, εμείς επιδεινώνουμε το πρόβλημα στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε μια εξιδανικευμένη εκδοχή του εαυτού μας:

«Οργανώνουμε τις ζωές μας γύρω από αυτή τη θεωρούμενη αίσθηση της τελειότητας, επειδή παίρνουμε ως ανταμοιβή αυτά τα πρόσκαιρα σήματα -καρδούλες και likes– και το ταυτίζουμε αυτό με κάποια αξία, και το ταυτίζουμε με την αλήθεια. Και αντιθέτως, στην πραγματικότητα είναι κάτι ψεύτικο, μία εύθραυστη δημοφιλία που είναι βραχυπρόθεσμη και που σας αφήνει ακόμη περισσότερο – παραδεχτεί το – κενούς και άδειους από ό,τι πριν το κάνετε, γιατί στη συνέχεια σάς βάζει σε αυτόν τον φαύλο κύκλο όπου αναρωτιέστε

“Ποιο είναι το επόμενο πράγμα που πρέπει να κάνω τώρα, γιατί το χρειάζομαι ξανά;”».

Ο Sean Parker, ιδρυτικός πρόεδρος του Facebook, είχε μιλήσει επίσης τον περασμένο μήνα για τον τρόπο με τον οποίο η πλατφόρμα εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη ψυχολογία, λέγοντας ότι οι ιδρυτές της εταιρίας «ήξεραν, συνειδητά» τι κάνουν. Ο Palihapitiya συμφώνησε ότι «στο πίσω, πίσω, πίσω μέρος του μυαλού μας» ήξεραν ότι κάτι κακό θα μπορούσε να συμβεί.

Πηγή: www.lifo.gr

Τι λένε οι ψυχαναλυτές για όσους στολίζουν από νωρίς για τα Χριστούγεννα ?

Οι χριστουγεννιάτικες αγορές ετοιμάζονται, οι βιτρίνες στολίζονται και έτσι πολλοί άνθρωποι σκέφτονται πότε είναι η "κατάλληλη στιγμή" να βάλουν το δέντρο τους, τα φώτα και τα στολίδια τους. Μήπως είναι πολύ νωρίς ακόμη;

Aν ανήκετε στους λάτρεις της εποχής και ανυπομονείτε να στολίσετε από νωρίς σας έχουμε καλά νέα. Όσοι τείνουν να στολίσουν νωρίτερα από τους άλλους είναι πιο χαρούμενοι άνθρωποι, και παραμένουν παιδιά.

Ο ψυχαναλυτής Steve McKeown ανέφερε πως οι πρόωρες διακοσμήσεις απλά επεκτείνουν τον ενθουσιασμό των Χριστουγέννων, κάνοντας τους ανθρώπους λίγο πιο ευτυχισμένους.

Λέει πως "σε έναν κόσμο γεμάτο άγχος και άγχος οι άνθρωποι επιθυμούν να συσχετιστούν με πράγματα που τους κάνουν ευτυχισμένους και τα χριστουγεννιάτικα στολίδια προκαλούν αυτά τα έντονα συναισθήματα της παιδικής ηλικίας. Τα διακοσμητικά στοιχεία είναι απλώς μια άγκυρα ή ένα μονοπάτι για τα παλιά μαγικά συναισθήματα του ενθουσιασμού της παιδικής ηλικίας, οπότε όσοι στολίζουν νωρίτερα είναι βαθιά συνδεδεμένοι με το παιδί μέσα τους". Αυτό τους δίνει και το πλεονέκτημα του ότι ενθουσιάζονται ευκολότερα και χαίρονται περισσότερο από τους άλλους!

Έτσι αν δεν αισθάνεστε πολύ στα πάνω σας, ίσως το στόλισμα του σπιτιού σας φτιάξει το κέφι! Σίγουρα σε κάποιους πιάνει!

Δέκα απλά πράγματα που θα σας βοηθήσουν αν αισθάνεστε χάλια

Η ψυχολογία σας έχει φτάσει στα… τάρταρα και αναζητάτε μια απλή και άμεση λύση που θα σας βγάλει από το αδιέξοδο. Το αίσθημα της ασφυξίας είναι γνώριμο και πολλές φορές έχετε τη δυνατότητα να το «ξεγελάσετε» με κάποιους απλούς αλλά πολύ εποικοδομητικούς τρόπους. Το Buzzfeed.com, παρουσιάζει δέκα τρικ που θα σας βοηθήσουν αν νιώθετε «πεσμένοι».

1.Πιείτε ένα ποτήρι νερό

Μπορεί να είστε αφυδατωμένοι και το σώμα σας να έχει ανάγκη από νερό- όχι αναψυκτικό ή αλκοολούχο ποτό.

2.Στρώστε το κρεβάτι σας

Αν έχετε πολλά να κάνετε και νιώθετε υπερβολικά κακόκεφοι, τότε ξεκινήστε με το στρώσιμο του κρεβάτι σας και βάλτε ξανά σε κίνηση τη ζωή σας. Θα σας αποθαρρύνει επιπλέον, από το να ξαναχωθείτε ξανά σε αυτό.

3.Κάντε ένα ντους

Όλα μοιάζουν διαφορετικά όταν είστε καθαροί! Σας δίνει ενέργεια-μπορείτε, διαφορετικά να λούσετε μόνο τα μαλλιά σας.

4.Ετοιμάστε ένα σνακ – όχι junk food!

Μήπως δεν φάγατε καλά σήμερα; Αν και είναι πολύ ελκυστικό να καταναλώσετε γρήγορο φαγητό όταν δεν είστε σε καλή ψυχολογική κατάσταση, ωστόσο καλό θα ήταν να δοκιμάσετε κάτι υγιεινό όπως ένα φρούτο, που θα σας «κρατήσει» περισσότερο, από ότι ένα χάμπουργκερ.

5.Βγείτε μια βόλτα

Ίσως αυτό που χρειάζεστε είναι λίγος καθαρός αέρας και να μη το ξέρετε. Δώστε στο σώμα σας μια «ανάσα», κουνήστε τα πόδια σας ακόμα και αν πρόκειται για μια βόλτα 5 λεπτών.

6.Αλλάξτε ρούχα

Ακόμα και αν δεν πρόκειται να βγείτε από το σπίτι, φορέστε ρούχα και βγάλτε τις πιζάμες σας.

7. Αλλάξτε το περιβάλλον σας

Κοιτάζετε τους ίδιους τέσσερις τοίχους όλη την ημέρα. Μπορείτε να εργαστείτε από το σπίτι ενός φίλου, ή σε μια καφετέρια;

8.Μιλήστε με κάποιον, όχι στο διαδίκτυο

Επισκεφτείτε έναν φίλο, μιλήστε μαζί του και δείτε μια ταινία. Ακόμη,  σηκώστε το ακουστικό και μιλήστε με τη μητέρα σας, για παράδειγμα, ή με κάποιον συγγενή ή φίλο.

9.Χορέψτε έναν χορό που δημόσια δεν θα τολμούσατε

Διαλέξτε την πιο αστεία και γελοία μουσική ενοχή σας. Βάλτε τη δυνατά και εκτονωθείτε.

10.Γυμναστείτε

Αν δεν έχετε διάθεση να επισκεφτείτε κάποιο γυμναστήριο ή γήπεδο, απλά λίγα push ups στο χαλί του σπιτιού σας αρκούν.

Μήπως είστε ψυχαναγκαστικοί: - Δείτε τα συμπτώματα

Αναγνωρίστε τα δικά σας συμπτώματα και δείτε πως μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε.

Συμπτώματα:
• Συνεχόμενη , παράλογη ανησυχία για τη βρωμιά , τα μικρόβια , ή μόλυνση.
• Η υπερβολική ανησυχία για όλα.
• Ο φόβος ότι οι αρνητικές ή επιθετικές σκέψεις θα προκαλέσουν σωματικές βλάβες ή θα έχουν επιπτώσεις σε ένα αγαπημένο πρόσωπο.
• Ενασχόληση με το ξεκαθάρισμα και πέταμα αντικειμένων με μικρή ή καμία αξία.
• Η υπερβολική ανησυχία για ατυχήματα ή σκόπιμο τραυματισμό κάποιου προσώπου.
• Αίσθηση υπερβολικής ευθύνης για την ασφάλεια των άλλων.
• Δυσάρεστες θρησκευτικές και σεξουαλικές σκέψεις ή εικόνες.

Πως να αντιμετωπίσετε την ψυχαναγκαστική διαταραχή:
Η ψυχαναγκαστική – καταναγκαστική διαταραχή είναι μια σοβαρή, αλλά αντιμετωπίσιμη αγχώδης διαταραχή που συμβαίνει συχνά μαζί με την κατάθλιψη ή άλλες διαταραχές άγχους. Εάν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργίες του ατόμου.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που αναζητούν τη θεραπεία,έχουν βελτιώσει σημαντικά την κατάσταση τους και απολαμβάνουν μια καλή ποιότητα ζωής. Είναι σημαντικό να συνεργαστείτε στενά με έναν επαγγελματία για να καθορίσετε την καλύτερη επιλογή θεραπείας.

Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορείτε  μόνο με τη θέλησή σας να αποφύγετε τις έμμονες σκέψεις και τις ψυχαναγκαστικές τάσεις παρορμήσεις. Μπορείτε όμως να ελέγξετε και να αλλάξετε  τον τρόπο που αντιδράτε σε αυτά τα ερεθίσματα. Προσπαθήστε  ήρεμα να μη δίνετε σημασία στα συμπτώματα. Αυτό που στην πραγματικότητα σας ταλαιπωρεί δεν είναι οι σκέψεις αλλά το άγχος και ο φόβος που συνοδεύει τις σκέψεις. 

Χαλάρωση θετική σκέψη: 
Όταν νιώθετε την εμμονή να σας πιέζει πηγαίνετε σε ένα ήσυχο μέρος και δοκιμάστε να χαλαρώσετε. Καθίστε αναπαυτικά, πάρτε μια βαθιά εισπνοή, χαλαρώστε και σκεφτείτε θετικά. Νιώστε απαλλαγμένοι από οποιοδήποτε πρόβλημα άγχους και πείτε μέσα σας με θάρρος: «Αυτό το πρόβλημά δεν οφείλεται σε δικό μου φταίξιμο, ευθύνη ή λάθος. Δεν σημαίνει ότι είμαι προβληματικός ή αδύνατος ή δύσκολος άνθρωπος. Σιγά-σιγά θα το ξεπεράσω. Μέσα μου κρύβονται τεράστια αποθέματα δύναμης. Μπορώ να τα καταφέρω. Όλα θα πάνε καλά».

Επτά προειδοποιητικά σημάδια για τον εθισμό στα ψώνια

Ερευνητές από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Bergen εμπνεύστηκαν μια μέθοδο για να υπολογίζει κανείς το κατά πόσο είναι πράγματι εξαρτημένος από τα ψώνια.

Η σύγχρονη τεχνολογία έχει κάνει τα ψώνια εξαιρετικά προσβάσιμα στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, κυρίως εξαιτίας παραγόντων, όπως τα social media, οι πιστωτικές κάρτες και το εξελιγμένο marketing.

Περισσότερο εθισμένες στα ψώνια είναι οι γυναίκες και ο εθισμός είναι πιο έντονος στο τέλος της εφηβείας και στην αρχή της ενήλικης ζωής, ενώ φαίνεται να μειώνεται με τα χρόνια, εξηγεί η δρ. ψυχολογίας, κ. Cecilie Schou Andreassen. Η ίδια υποστηρίζει ότι ο εθισμός αυτός σχετίζεται με συγκεκριμένα στοιχεία της προσωπικότητας. «Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνάς μας, οι εξωστρεφείς άνθρωποι, καθώς και άτομα με κάποια νευρωτική διαταραχή, όπως η αγχώδης διαταραχή, είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν εθισμό στα ψώνια», εξηγεί η κ. Andreassen.

Άνθρωποι ευσυνείδητοι, ευχάριστοι, στους οποίους αρέσει το καινούριο και τα πνευματικά ερεθίσματα κινδυνεύουν λιγότερο από τον συγκεκριμένο εθισμό. Αυτού του τύπου οι άνθρωποι έχουν αυτοέλεγχο και συνήθως θεωρούν τα ψώνια σαν μια συμβατική δραστηριότητα, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις συχνά αντισυμβατικές τους αξίες.

«Ανακαλύψαμε επίσης», συνεχίζει η δρ. Andreassen, «ότι ο εθισμός στα ψώνια σχετίζεται με συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης και χαμηλής αυτοεκτίμησης, καθώς τα ψώνια μπορούν να λειτουργήσουν ως ένας μηχανισμός απόδρασης από δυσάρεστα συναισθήματα, παρ’ όλο που ο ίδιος ο εθισμός τελικά οδηγεί σε αυτά τα συμπτώματα».

Τα 7 προειδοποιητικά σημάδια

Το τεστ χρησιμοποιεί 7 βασικά κριτήρια προκειμένου να αναγνωρίσει τον εθισμό στα ψώνια. Οι απαντήσεις στο τεστ που ακολουθεί βαθμολογούνται από το 0 ως το 4, ως εξής: (0) Διαφωνώ τελείως, (1) Διαφωνώ, (2) Δεν συμφωνώ, ούτε διαφωνώ, (3) Συμφωνώ, (4) Συμφωνώ απολύτως.

– Σκέφτεστε να αγοράσετε/ παραγγείλετε πράγματα όλη την ώρα.

– Αγοράζετε/ Παραγγέλνετε πράγματα για να αλλάξετε διάθεση.

– Αγοράζετε/ Παραγγέλνετε τόσα πολλά πράγματα που επηρεάζονται αρνητικά οι καθημερινές σας υποχρεώσεις (π.χ. σχολείο, δουλειά).

– Νιώθετε ότι πρέπει να αγοράσετε/ παραγγείλετε όλο και περισσότερα πράγματα προκειμένου να πάρετε την ίδια ικανοποίηση με πρωτύτερα.

– Έχετε αποφασίσει να αγοράσετε/ παραγγείλετε, αλλά δεν τα καταφέρατε.

– Νιώθετε δυσάρεστα αν κάτι σας εμποδίσει να ψωνίσετε/ παραγγείλετε πράγματα.

– Αγοράζετε/ Παραγγέλνετε τόσα πολλά πράγματα που διαταράσσεται η ευεξία σας.

Σύμφωνα με τη μελέτη της κ. Andreassen, σκοράροντας περισσότερα από 4 «Συμφωνώ» ή «Συμφωνώ απολύτως» μπορεί να σημαίνει ότι είσαστε εθισμένοι στα ψώνια.

Πηγή: vita.gr

Οι χειρότερες καθημερινές συνήθειες για την ψυχική μας υγεία

Μπορεί η κατάθλιψη συνήθως να προκαλείται από παράγοντες οι οποίοι βρίσκονται έξω από τα όρια ελέγχου μας, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, η απώλεια της εργασίας ή οικονομικά προβλήματα. Παρόλα αυτά καθημερινές απλές μας συνήθειες φαίνεται πως επηρεάζουν δραστικά τη διάθεσή μας και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό από όσο υπολογίζουμε.

Το απαιτητικό ωράριο, τα κοινωνικά δίκτυα, η υπερδραστηριότητα, η έλλειψη άσκησης ακόμα και ο τρόπος που περπατάει κανείς φαίνεται να στερούν την ευτυχία από την καθημερινότητα χωρίς το άτομο να το συνειδητοποιεί.

Ποιες όμως είναι οι συνήθειες που σαμποτάρουν την καλή μας διάθεση και οι οποίες μπορούν εύκολα να αποφευχθούν;

Περπάτα με το κεφάλι ψηλά

Το πώς νιώθει κανείς σίγουρα επηρεάζει τον τρόπο που περπατά. Παρόλα αυτά, όπως αναφέρει μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Behavior Therapy and Experimental Psychiatry, ισχύει και το αντίστροφο. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, όταν ζητήθηκε από τα άτομα να περπατήσουν με τους ώμους σκυμμένους μπροστά, γέρνοντας προς τα εμπρός, και με ελάχιστες κινήσεις των χεριών, βίωσαν χειρότερες διαθέσεις από εκείνους που είχαν πιο ζωηρό βηματισμό. Επιπρόσθετα, οι συμμετέχοντες που περπάτησαν καμπουριαστά θυμήθηκαν περισσότερα αρνητικά παρά θετικά συναισθήματα και γεγονότα…

Μην μετατραπείς σε βασιλιά του Instagram

Το να φωτογραφίζει κανείς συνέχεια χωρίς συνοχή και συνειδητοποίηση, μπορεί να παρεμποδίσει τον τρόπο που θυμάται τις στιγμές που θέλησε να απαθανατίσει ισχυρίζονται οι επιστήμονες με βάση νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Psychological Science.

Στη μελέτη, οι συμμετέχοντες έκαναν μια βόλτα στο μουσείο, παρατηρώντας ορισμένα αντικείμενα και τραβώντας φωτογραφίες τους άλλους. Όπως αποδείχτηκε αντιμετώπισαν μεγαλύτερη δυσκολία να θυμηθούν τα αντικείμενα που φωτογράφιζαν σε σύγκριση με εκείνους που τα απόλαυσαν έξω από τον φωτογραφικό φακό τους. «Ο φακός είναι ένα πέπλο μπροστά στα μάτια και δεν συνειδητοποιούμε ότι είναι εκεί», λέει ο Diedra L. Clay, PsyD, πρόεδρος και αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος συμβουλευτικής και ψυχολογίας της υγείας του Πανεπιστημίου Bastyr στο Kenmore, Wash.

«Απολαύστε την ομορφιά και συμμετέχετε στα δρώμενα. Αυτά είναι τα πράγματα που θα σας κάνουν ισχυρότερους διανοητικά», είναι η συμβουλή του καθηγητή Clay.

Ο εκφοβισμός να μην περάσει

Κι αν το byulling σε σύγχρονους όρους, εκφοβισμός σε παλαιότερους, φαίνεται να τελειώνει στο σχολείο, τα πράγματα αποδεικνύονται πολύ διαφορετικά. Περίπου 54 εκατομμύρια εργαζόμενοι, ή το 35% των υπαλλήλων των ΗΠΑ, βρίσκονται στο στόχαστρο ενός νταή κάποια στιγμή στην καριέρα τους, σύμφωνα με τα δεδομένα από το Workplace Bullying Institute, που αφορά τον εκφοβισμό στον εργασιακό πλαίσιο.

Περισσότερο από το 70% των ατόμων έχουν γίνει μάρτυρες εκφοβισμού στο χώρο εργασίας, λέει η Erin Κ Leonard, PhD, ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας του βιβλίου, «Συναισθηματική Τρομοκρατία: Σπάζοντας τις αλυσίδες μιας τοξικής σχέσης», (Emotional Terrorism: Breaking the Chains of a Toxic Relationship). «Το να δέχεται κανείς κακόβουλη επίθεση συνεχώς, ενώ βρίσκεται σε μια θέση υπερηφάνειας και αυτοεκτίμησης, μπορεί να είναι καταστροφικό. Μπορεί να σας κάνει συναισθηματικά αδύναμο τόσο ώστε να είναι δύσκολο ακόμη και το να σηκωθείτε και να πάτε στη δουλειά».

Καλός ο καναπές αλλά η άσκηση είναι καλύτερη

Εάν γίνει κανείς πιο ενεργητικός τρεις φορές την εβδομάδα, ο κίνδυνος της κατάθλιψης απομακρύνεται κατά 19%, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που έγινε στο JAMA Psychiatry. Παρακολουθώντας περισσότερα από 11.000 άτομα που γεννήθηκαν το 1958, μέχρι την ηλικία των 50 ετών, και καταγράφοντας τα καταθλιπτικά συμπτώματα και τα επίπεδα της φυσικής δραστηριότητας τους σε τακτά χρονικά διαστήματα, οι ερευνητές του University College του Λονδίνου συσχέτισαν τη φυσική δραστηριότητα με την κατάθλιψη.

Οι άνθρωποι που έπασχαν από κατάθλιψη είχαν λιγότερες πιθανότητες να είναι δραστήριοι και ενεργητικοί, ενώ όσοι ήταν ενεργητικοί ήταν λιγότερο πιθανό να αποδειχτούν καταθλιπτικοί. Στην πραγματικότητα, κάθε φορά που ήταν ενεργητικοί, ο κίνδυνος κατάθλιψης μειώνονταν κατά 6%.

Μην αφήνεις γι” αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα

Σκεφτείτε μια δουλεία ή αρμοδιότητα που έχετε αναβάλει. Αν ο λόγος είναι επειδή είναι βαρετή ή απλά δεν αισθάνεστε ότι θέλετε να την κάνετε, εκεί δεν υπάρχει βοήθεια. Εάν όμως αποφεύγετε την εργασία, επειδή σας δημιουργεί άγχος ή επειδή φοβάστε την αποτυχία, τότε η αναβλητικότητα και η χρονοτριβή κάνει την ολοκλήρωση και διεκπεραίωσή της ακόμη πιο αγχώδη.

Προτού αντιμετωπίσετε απευθείας το πρόβλημα, κάντε κάτι που σας βοηθά να χαλαρώσετε και που αφαιρεί την πίεση που σας ασκείται, όπως το να ακούσετε μουσική ή να πάτε για τρέξιμο. Με αυτό τον τρόπο μπορείτε να εισάγετε ένα κομμάτι διασκέδασης σε αυτό, αντί για στρες.

Ο ύπνος δεν θρέφει μόνο τα παιδιά

«Ο ύπνος επηρεάζει τα πάντα», λέει ο Diedra L. Clay, PsyD, πρόεδρος και αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος συμβουλευτικής και ψυχολογίας της υγείας του Πανεπιστημίου Bastyr, «τις συναισθηματικές και διανοητικές ικανότητες, καθώς και τη λειτουργία του σώματός μας. Στην ουσία είναι ο τρόπος με τον οποίο το σώμα αναγεννάται ενώ χωρίς αυτόν δυσλειτουργεί».

Το να μένεις για λίγο μόνος δεν είναι πάντοτε κακό

Μεταξύ των αμέτρητων υποχρεώσεων (παιδιά, δουλειά, σύντροφος κλπ) είναι απαραίτητη μια στιγμή με τον εαυτό μας. Η σημασία της εύρεσης χρόνου για τον εαυτό μας, είτε είναι 10 λεπτά, είτε μια ώρα ή ακόμα καλύτερα μια μέρα, είναι ανεκτίμητη. Προγραμματίστε ένα ραντεβού για «το χρόνο σας» και κάντε τα πάντα για να πάτε…

Σταμάτα να μιλάς γράφοντας

Οι λέξεις που εκφράζονται με ηλεκτρονικούς χαρακτήρες καθώς και η κουβέντα με τον πρωινό καφετζή σίγουρα δεν μπορεί να μετρηθεί ως επικοινωνία. Πράγματι οι ηλεκτρονική επικοινωνία είναι διασκεδαστική και μπορεί να πραγματοποιηθεί τις περισσότερες ώρες τις ημέρας ισχυρίζεται ο Clay. «Σίγουρα όμως δεν είναι αληθινές αφού δεν μας επιτρέψουν να κατανοήσουμε τους ανθρώπους. Αντ” αυτού μάλιστα, μειώνουν τις εμπειρίες και τα συναισθήματά μας».

Ο Michael Mantell, PhD, επαγγελματίας της επιστήμης της συμπεριφοράς, με έδρα το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια, συμφωνεί. «Οι προσωπικές ηλεκτρονικές συσκευές έχουν επίσης επηρεάσει την προσοχή, απαιτούν μια άμεση ικανοποίηση, και τις προσδοκίες ότι το πάτημα ενός κουμπιού μπορεί να οδηγήσει σε άμεση επαφή», ισχυρίζεται ο Mantell. «Έχουμε αντικαταστήσει τις επαφές πρόσωπο με πρόσωπο με τις εικονικές κι αυτό επηρεάζει την ικανότητά μας και το ενδιαφέρον μας να καθίσουμε στο ίδιο δωμάτιο με κάποιον, και να μιλήσουμε στην πραγματικότητα».

Επιβίωσε χωρίς κινητό έστω για λίγο

Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήσασταν τελείως ελεύθεροι από τις ηλεκτρονικές σας συσκευές; Ίσως πολλοί δεν μπορούμε να θυμηθούμε, αλλά αυτό σίγουρα δεν είναι καλό σημάδι. «Με τις συσκευές που χρησιμοποιούμε, τείνουμε να είμαστε σε υπερδιέγερση και σε μια μόνιμη εγρήγορση, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνουμε να ξεκουραστούμε ουσιαστικά και να μην αφήνουμε το σώμα μας και το μυαλό μας να αναγεννηθούν». Κι αυτό μπορεί να εξελιχθεί σε κατάθλιψη ή να αυξήσει το άγχος μας.

Μην γίνεστε οπαδός του multitasking

Τρώμε πάνω από το πληκτρολόγιο, μπαίνουμε στο Facebook ενώ βλέπουμε τηλεόραση, μιλάμε την ώρα που οδηγούμε γράφουμε μηνύματα ακόμα κι όταν κάνουμε τζόκινγκ. Το να μετατραπεί κανείς σε πολυεργαλείο είναι σίγουρα μια από τις επιταγές της εποχής. Παρόλα αυτά έρευνα αποδεικνύει πως αν και πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι πιο παραγωγικοί όταν κάνουν δύο και τρία πράγματα ταυτόχρονα, αυτό δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα το να διαχειριζόμαστε πολλά πράγματα ταυτόχρονα μας εξαντλεί λόγω άγχους, και μας ωθεί στο να αδιαφορούμε για το περιβάλλον και τον περίγυρό μας καθώς και να αδυνατούμε να επικοινωνήσουμε αποτελεσματικά.

Μην παίρνεις τη ζωή πολύ σοβαρά

Πέφτετε σε μια λακούβα στο πεζοδρόμιο, και αντί να προσπεράσετε το γεγονός, παθαίνετε αμηχανία και νοιώθετε ντροπή. Αν αυτό σας θυμίζει τον εαυτό σας, τότε είναι ώρα να βρείτε κάποιους τρόπους για να γελάτε περισσότερο. «Υπάρχουν πολλές μελέτες που αποδεικνύουν τα οφέλη του γέλιου στην υγεία μας, και αυτό περιλαμβάνει την ψυχική υγεία», ισχυρίζεται ο καθηγητής Leonard. «Το γέλιο είναι το γρήγορο φάρμακο για το άγχος και την κατάθλιψη» και καλό είναι να ο αναζητούμε έστω και λίγο σε κάθε δραστηριότητά μας.

Τι αποκαλύπτουν οι αναρτήσεις σου στο Facebook για την προσωπικότητά σου

Στο Facebook οι περισσότεροι έχουν φίλους που: ποστάρουν έναν ψευτο-πνευματικό συλλογισμό σχετικά με κάποιο επίκαιρο θέμα, εκείνους που βγάζουν συνέχεια selfies και φωτογραφίες ακόμα και αν περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο και εκείνους που απλά ποστάρουν ενοχλητικά status απλά για να κερδίσουν την προσοχή.

Μελέτη του Πανεπιστημίου Brunel της Μ. Βρετανίας υποστηρίζουν πως οι αναρτήσεις μας στο δημοφιλές κοινωνικό μέσο καθρεφτίζουν τον χαρακτήρα και τα κίνητρα που καθορίζουν τι θέλει ο κάθε χρήστης να πει.

Στην έρευνα επιστήμονες του τμήματος Ψυχολογίας και Συμπεριφοράς, μελέτησαν αλληλουχία αναρτήσεων 555 χρηστών, σχετικά με τη διαφάνεια, την ευσυνειδησία, την εξωστρέφεια, την τερπνότητα, τη νεύρωση, την αυτοεκτίμηση και τον ναρκισσισμό και έπειτα τους συνέκριναν με τους τύπους προσωπικοτήτων των ίδιων, στον πραγματικό κόσμο.

Οι ερευνητές, λοιπόν, διαπίστωσαν πως πράγματι οι εξωστρεφείς τύποι κάνουν πιο συχνά αναρτήσεις απ” ότι οι εξωστρεφείς, με τα status updates τους να αφορούν την κοινωνική τους ζωή και καθημερινότητα.

Οι «πιο ανοικτοί σε εμπειρίες» πόσταραν θέματα σχετικά με την πολιτική και την ειδησεογραφία. Οσοι έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευθύνης και της συνείδησης συνηθίζουν να αναρτούν posts με παιδιά, ενώ όσοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση πόσταραν συνήθως για το ταίρι τους.

Από την άλλη πλευρά, οι νάρκισσοι εστίαζαν στην αυτοπροβολή τους και σε θέματα σχετικά με την διατροφή και την άσκηση. Αυτοί οι τύποι, μάλιστα, μετρούν τα likes και τα σχόλια για να νιώσουν την αποδοχή και να ξέρουν την να ποστάρουν.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο ιντερνετικό επιστημονικό περιοδικό «Personality and Individual Differences».

Γιατί το fast food μάς κάνει κυκλοθυμικούς

Είναι νόστιμα, λαχταριστά και δεν είναι εύκολο να τους αντισταθεί κανείς. Όμως ευθύνονται για τα παραπανίσια κιλά σας και για αρκετά προβλήματα υγείας.

Τα κάθε λογής fast food είναι γεμάτα τρανς λιπαρά, τα οποία εκτός από κακό στην υγεία και τη… ζυγαριά σας, επηρεάζουν αρνητικά και τη συναισθηματική της ευημερία και ευεξία.

Ωστόσο, μια ομάδα ερευνητών από τις ΗΠΑ υποστηρίζει, ότι αν μειώσει κανείς την ποσότητα επεξεργασμένων τροφίμων που καταναλώνει, θα διαπιστώσει μια θετική αλλαγή στη διάθεσή του.

Οι ερευνητές ανέλυσαν τον τρόπο διατροφής 5.000 ανθρώπων και αξιολόγησαν τη συναισθηματική τους κατάσταση με τη βοήθεια ειδικά σχεδιασμένων ερωτηματολογίων.

Οι ερευνητές ανέλυσαν παράγοντες, όπως το πόσο συνειδητοποιημένοι ήταν για τις εναλλαγές στη διάθεσή τους και πόσο καλά μπορούσαν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους.

Σύμφωνα με όσα αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail, οι συμμετέχοντες που κατανάλωναν τα περισσότερα τρανς λιπαρά, εμφάνιζαν μεγαλύτερη δυσκολία να ελέγξουν τη διάθεσή τους.

Αυτός ο τύπος λιπαρών οξέων μπορεί να επηρεάζει τη διάθεση ενός ατόμου, αυξάνοντας τις φλεγμονές στον οργανισμό, οι οποίες έχουν συνδεθεί από προηγούμενες έρευνες με την εμφάνιση συμπτωμάτων κατάθλιψης.

Επιπλέον, άλλες έρευνες έχουν δείξει, ότι τα τρανς λιπαρά οδηγούν σε αλλαγές στα μηνύματα μεταξύ των κυττάρων και της φλεγμονώδους απόκρισης, κάτι που επίσης επηρεάζει τη διάθεση.

Kαλλιτέχνες και ψυχικές ασθένειες

“Οσο τρομακτικό και να ακούγεται, επιστήμονες ισχυρίζονται πως οι καλλιτέχνες πιθανότατα να φέρουν το γονίδιο των ψυχικών παθήσεων και αν αναλογιστεί κανείς παραδείγματα ψυχικά διαταραγμένων καλλιτεχνών που έχουν δει το φως της δημοσιότητας κατανοεί πως ο ισχυρισμός τους μάλλον κρύβει μια μεγάλη αλήθεια. Σύμφωνα με μια ομάδα επιστημόνων από το Ρέικιαβικ της Ισλανδίας οι καλλιτεχνικές προσωπικότητες είναι αυτοί που πιθανότατα φέρουν κάποια γονίδια που ευθύνονται για ψυχικές ασθένειες όπως είναι η σχιζοφρένεια κι η διπολική διαταραχή.

Οι επιστήμονες μελέτησαν πάνω από 250.000 άτομα που έχουν διαγνωστεί με σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή αναφορικά με τα γονίδια που φέρουν. Στη συνέχεια, μελέτησαν υγιή άτομα των οποίων τα επαγγέλματα είναι  ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί και παρατήρησαν ότι είναι πιο πιθανό να έχουν κάποια από αυτά τα γονίδια. Το ίδιο συνέβαινε και σε ανθρώπους από την Ολλανδία και τη Σουηδία. Και σ’ αυτούς παρατήρησαν ότι τα άτομα που είχαν δημιουργικά επαγγέλματα είχαν κάποια από αυτά τα γονίδια. Αντίθετα όσοι ήταν αγρότες, πωλητές ή οικοδόμοι δεν είχαν περισσότερα από τα γονίδια αυτά σε σχέση το μέσο όρο.

Τα συμπεράσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Neuroscience και όπως αναφέρουν οι ειδικοί πιθανότατα το DNA που προκαλεί τη μανιακή ενέργεια και τον αντισυμβατικό τρόπο σκέψης να συνδέεται άμεσα με αυτό που τροφοδοτεί και τη δημιουργικότητα.

Σημείωσαν μάλιστα ότι δεν είναι λίγοι οι ηθοποιοί, κωμικοί, συγγραφείς κλπ που έχουν κατά καιρούς παρουσιάσει κάποια ψυχική νόσο. Για παράδειγμα ο Στίβεν Φράι και η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς πάσχουν από διπολική διαταραχή, ο ζωγράφος Βαν Γκογκ και ο συγγραφέας Τζακ Κέρουακ έχουν χαρακτηριστεί και οι δύο ως ιδιοφυΐες, όμως είχαν αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.

Πώς επιδρούν τα social media στην ψυχική υγεία

  Οι σέξι και αισθησιακές εικόνες «τέλειων» γυναικών σε διαφημίσεις και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οδηγούν σε αύξηση των συναισθηματικών προβλημάτων που παρατηρούνται στα κορίτσια νεαρής ηλικίας, όπως αποδεικνύουν πρόσφατα στοιχεία.

Τα κορίτσια ηλικίας 11-13 ετών είναι πιο πιθανό να αρχίσουν να ανησυχούν για την εμφάνισή τους, να έχουν έλλειψη αυτοπεποίθησης ή να εμφανίσουν νευρικότητα εξαιτίας της πίεσης και του στρες που βιώνουν.

Η αύξηση του ποσοστού των κοριτσιών που υποφέρουν από προβλήματα συναισθηματικής φύσης μπορεί να συνδέεται με το στρες που προκαλείται από τις εικόνες γυναικών, οι οποίες προβάλλονται ως σεξουαλικά αντικείμενα στο Facebook, το Twitter και άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως επισημαίνουν ερευνητές από το πανεπιστήμιο University College London.

Σύμφωνα με μια έρευνα που έκαναν σε 1.600 μαθητές, παρατηρείται μια αύξηση στο χρόνο που τα παιδιά αφιερώνουν στην ενασχόλησή τους με τα social media, κάτι που σε συνδυασμό με την πίεση που νιώθουν για καλές επιδόσεις στο σχολείο μπορεί να συμβάλλει στο γεγονός αυτό.

Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Adolescent Health, συνέκρινε δείγματα αναφορικά με την ψυχική υγεία των παιδιών σχολικής ηλικίας από το 2009 και 2014.

Οι ερευνητές είχαν ζητήσει από τα κορίτσια και τα αγόρια που συμμετείχαν στην έρευνα να αναφέρουν πόσο συχνά ένιωθαν ανησυχία, δυστυχία, νευρικότητα, έλλειψη αυτοπεποίθησης, φόβο και πόσο συχνά υπέφεραν από πονοκεφάλους και αδιαθεσία.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως τα ποσοστά των κοριτσιών που αισθάνονται θλίψη ή νευρικότητα αυξήθηκαν. Ακόμη, το ποσοστό εκείνων που υπέφεραν από προβλήματα συναισθηματικής φύσης αυξήθηκε από 13% το 2009 σε 20% (ένα στα πέντε) το 2014.

«Πέντε χρόνια είναι ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα και γι’ αυτό μας προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη το γεγονός ότι είδαμε μια τέτοια αλλαγή στα ποσοστά, που σχετίζονται με την ψυχική υγεία των κοριτσιών» σχολίασε η επικεφαλής της έρευνας, Dr Elian Fink.

«Η έρευνα αυτή αναδεικνύει τα σημαντικά και αυξανόμενα συναισθηματικά προβλήματα που αναφέρονται από κορίτσια νεαρής ηλικίας σήμερα. Δε μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα γιατί τα προβλήματα αυξάνονται, όμως υπάρχουν πολλοί παράγοντες που θα μπορούσαν να συνδέονται με αυτό. Αυτοί μπορεί να είναι από το στρες για τις σχολικές επιδόσεις μέχρι την αυξανόμενη σεξουαλικοποίηση και αντικειμενικοποίηση που αμβλύνεται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης» εξήγησε από την πλευρά της η Dr Miranda Wolpert.

Οι φίλοι παίζουν σημαντικό ρόλο στην υγεία

Μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο ‘Personality and Social Psychology Review’ διαβεβαιώνει την σημασία της φιλίας όχι μόνο για την ψυχολογία μας αλλά πλέον και για την υγεία μας. Σύμφωνα με την έρευνα, οι φίλοι παίζουν σημαντικό ρόλο στην υγεία και στην ευημερία μας, εφόσον είναι καλοί φίλοι, δηλαδή άνθρωποι που μας στηρίζουν όταν το έχουμε ανάγκη. 
Αν και οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα εξακριβώσει τους ακριβείς λόγους που η φιλία είναι τόσο σημαντική για την υγεία, τα αποτελέσματα των ερευνών τους δείχνουν ότι οι φίλοι μπορούν να μας απαλλάξουν από το άγχος και τη δυστυχία ενώ ταυτόχρονα μπορούν να μας βοηθήσουν να είμαστε πιο δημιουργικοί και να πετύχουμε τους στόχους μας.

Μάλιστα, μια δεύτερη έρευνα που εξέτασε τα οφέλη της φιλίας στην υγεία μας έδειξε ότι οι άνθρωποι που δεν έχουν φίλους ή ένα κύκλο ανθρώπων που τους συμπαραστέκεται, έχουν ίδιο προσδόκιμο ζωής με εκείνους που καπνίζουν 15 τσιγάρα την ημέρα ή πίνουν πάνω από 6 ποτά καθημερινά! Κι ενώ όλοι μας γνωρίζουμε τους κινδύνους του καπνίσματος, του αλκοόλ, της παχυσαρκίας ή της έλλειψης άσκησης, κανείς δεν είχε συνδυάσει ποτέ την έλλειψη δυνατών φιλικών σχέσεων με την καλή υγεία.

Μια υγιής κοινωνική ζωή επιτρέπει στον άνθρωπο να έχει ένα πρόγραμμα στη ζωή του και υγιεινές συνήθειες, όπως να κοιμάται αρκετά, να προσέχει τη διατροφή του και να πηγαίνει στο γιατρό. Επειδή, όμως, οι επιστήμονες δεν έχουν βρει ακόμα τους τρόπους για να προωθήσουν την σημασία της φιλίας για την υγεία, η καθηγήτρια-επικεφαλής της συγκεκριμένης έρευνας,  Brooke Feeney, έδωσε μερικές συμβουλές για το τι σημαίνει σωστός φίλος. Έτσι θα μπορούμε να φροντίσουμε την υγεία μας ψάχνοντας αυτά τα χαρακτηριστικά στον κοινωνικό μας κύκλο, ενώ θα μπορέσουμε κι εμείς να γίνουμε καλύτεροι φίλοι για τους άλλους.

1.Ένας φίλος δείχνει κατανόηση στις απόψεις του άλλου.
2. Πρέπει πάντα να αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να στηρίζουμε τον φίλο μας.
3. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να ζητήσουμε τη βοήθεια των άλλων αλλά και να την δεχτούμε όταν μας την προσφέρουν.
4.Ένας φίλος εκφράζει την ευγνωμοσύνη του.
5.Μην πιέζετε τους φίλους σας. Εάν δεν σας στηρίζουν όσο θα θέλατε, αναρωτηθείτε μήπως βασίζεστε υπερβολικά πάνω τους.

Γιατί είναι σημαντικό να αποδεχτείτε τον εαυτό σας

Ο εαυτός είναι η αρχή και το τέλος. Είναι αυτοσκοπός. Και στόχος όλων μας είναι η εκπλήρωσή του. Τι θα πει αυτό; Εκπλήρωση θα πει αναγνώριση, αποδοχή και ικανοποίηση. Ικανοποίηση των πραγματικών μας αναγκών, η οποία είναι το κλειδί προς την ευδαιμονία μας. 

Αναγνωρίζω, θα πει βλέπω. Βλέπω τις ανάγκες μου, τα ελαττώματά μου, τους φόβους μου κλπ. Βλέπω κάθε τι όμορφο και ”άσχημο” μέσα μου. Αποδοχή σημαίνει πως ”αγκαλιάζω” αυτό που βλέπω, το αναγνωρίζω, και δεν κλείνω τα μάτια εάν αυτό δε μου αρέσει, με πληγώνει ή με τρομάζει . Αποδέχομαι την ύπαρξη αυτού που βλέπω.

Πολλοί άνθρωποι όταν κάτι δεν τους αρέσει στον εαυτό τους, εθελοτυφλούν, το παραμερίζουν και προσπαθούν να το ξεχάσουν, και να λειτουργήσουν σαν να μην υπάρχει. Λάθος. Γιατί ποτέ μα ποτέ δεν θα έχουν την αληθινή εικόνα του εαυτού τους. Το μόνο που θα έχουν είναι μια παραλλαγή, μια επεξεργασμένη φωτογραφία. 

Είναι πολύ ανθρώπινο να έχουμε δυσκολία ή ακόμα και άρνηση στην αποδοχή του εαυτού μας, είτε γιατί ντρεπόμαστε, είτε γιατί δεν μας αρέσει , είτε για τον οποιοδήποτε λόγο. Παρ’ όλα αυτά είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε, να δούμε δηλαδή την άρνηση ή τη δυσκολία μας να αποδεχτούμε κάποιο κομμάτι μας, και να ζητήσουμε βοήθεια.

Η αποδοχή του εαυτού είναι πολύ σημαντική, γιατί σκεφτείτε πόσο αντιφατικό είναι να μην αποδέχεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό. Μόνο δυσλειτουργικό μπορεί να είναι κάτι τέτοιο. Αποδοχή δεν σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να μου αρέσει αυτό που έχω, σημαίνει απλά ότι ξέρω ότι το έχω, και κυρίως προσπαθώ να το κατανοήσω, εάν πραγματικά θελήσω να το αλλάξω. Προτού κρίνετε το οτιδήποτε, πρώτα κατανοήστε. 

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, δεν πρέπει να πιέζουμε τον εαυτό μας. Η αλλαγή (εάν είναι επιθυμητή φυσικά), θα έρθει μόνο μέσα από την κατανόηση και όχι μέσα από μια βεβιασμένη προσπάθεια. Εάν δεν είμαστε έτοιμοι για αποδοχή, ή για αλλαγή, τότε δεν χρειάζεται να πιεστούμε, απλά να κατανοήσουμε τους λόγους. Αφού επέλθει η αποδοχή, που είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι, το τελευταίο στάδιο είναι η ικανοποίηση του εαυτού, των βαθύτερων αναγκών μας, όπως την ανάγκη για αγάπη, για φιλία, για έρωτα, για δημιουργία, για ελευθερία, για αναγνώριση, την ανάγκη για χαρά κλπ.

Όταν ο εαυτός είναι ικανοποιημένος, τότε δε νιώθει φόβο. Δε νιώθει ανασφάλεια. Νιώθει μοναδικός και πλήρης. Σίγουρα όλοι είχατε τέτοιες στιγμές. Δυστυχώς φαντάζει ουτοπικό οι στιγμές αυτές να γίνουν μια μόνιμη κατάσταση. Κι αυτό γιατί είναι πολύ δύσκολο να ικανοποιήσουμε πραγματικά τον εαυτό μας. 

Ανικανοποίητος εαυτός, είναι αυτός που κάνει επιλογές αντίθετες με τη φύση του, που δεν του προσφέρουν κάτι θετικό, που τον κάνουν να μην εξελίσσεται. Είναι ο εαυτός που κάνει επιλογές από φόβο, κι όχι από ελευθερία. Ο Φόβος είναι η αιτία κάθε δυστυχίας. Απλά έχει διάφορες μορφές. Φοβάσαι την ανεργία, κι έτσι επιλέγεις ένα επάγγελμα που δε σου αρέσει. Φοβάσαι τη μοναξιά, κι έτσι μένεις με ανθρώπους που σε πληγώνουν. Φοβάσαι την επίκριση, κι έτσι κρατάς το στόμα σου κλειστό. Φοβάσαι, φοβάσαι, φοβάσαι… Όταν λοιπόν υπάρχει φόβος, ο εαυτός είναι ανελεύθερος, και έτσι έχει κάνει ή κάνει επιλογές που δεν οδηγούν στην ευημερία του. 

Όταν συμβαίνει αυτό-και συνήθως συμβαίνει σταδιακά και επεκτείνεται- τότε ο εαυτός ”μπερδεύεται” και δεν ξέρει ποιος είναι, ή αρχίζει να ”ξεχνάει”. Σ’ εκείνο το σημείο λοιπόν ζητάει την αναγνώριση από το περιβάλλον του. Για να θυμηθεί.

Το κομμάτι της αναγνώρισης είναι πολύ σημαντικό. Η κατάσταση που ανέφερα στην αρχή, ουσιαστικά δεν υφίσταται, γιατί ζούμε σ’ αυτό τον κόσμο, όντας άνθρωποι. Είμαστε ευάλωτοι και εύθραυστοι, και ναι, έχουμε ανάγκη τους άλλους. Δεν είμαστε ”ανεξάρτητοι” ή μάλλον δεν είμαστε αυτάρκεις! 

Χρειαζόμαστε λοιπόν τους άλλους ανθρώπους, και μέσα από αυτούς βρίσκουμε ή μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας. Εάν φυσικά επιλέξουμε τους κατάλληλους ανθρώπους. Εάν όχι, τότε νιώθουμε πως χάνουμε σιγά σιγά τον εαυτό μας. Ξεχνάμε τις αξίες μας, την αξία μας, τα όνειρά μας, τη χαρά κ.α. Είναι σημαντικό να επιλέγουμε ανθρώπους που μας επηρεάζουν θετικά και αναγνωρίζουν την αξία μας. Και είναι εξίσου σημαντικό να μην ξεχνάμε πως είμαστε επιρρεπείς. Δεν είμαστε απόλυτα θωρακισμένοι απέναντι σε κάθε τι αρνητικό.

Το ερώτημα είναι, η αναγνώριση από τους άλλους δίνει αξία σ’ εμάς;

Η απάντηση είναι, όχι. Την αξία την έχουμε εμείς, από μόνοι μας. Όμως η αναγνώριση από τους άλλους μας βοηθάει να καθρεπτιστούμε και στην ουσία ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι να αναγνωρίσουμε την αξία μας και να πιστέψουμε σ’ αυτήν. Αυτή την αξία που έχουμε ξεχάσει ή ξεχνάμε κατά καιρούς.

Έχει σημασία να αναγνωρίζονται τα θετικά μας στοιχεία. Δε λέω να είμαστε εξαρτημένοι από τη γνώμη των άλλων, ούτε να ετεροπροσδιοριζόμαστε , αλλά να βρίσκουμε ανθρώπους που εκτιμούν αυτό που είμαστε. Αν δεν το αναγνωρίζουν, δε σημαίνει ότι εμείς δεν έχουμε αξία. Παρ’ όλα αυτά, εάν ισχύει αυτό, εμείς δεν θα το εισπράξουμε ποτέ.

Π.χ. Ας υποθέσουμε ότι ζούμε σ’ ένα κόσμο γεμάτο κωφούς. Και μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον υπάρχει ένας άνθρωπος εξαιρετικά προικισμένος στη φωνή. Δυστυχώς, κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να τον ακούσει, άρα και να αναγνωρίσει το χάρισμά του. Αυτό δε σημαίνει ότι αναιρείται το ταλέντο που έχει, απλά δεν αναγνωρίζεται. 

Κι έτσι αυτός ο άνθρωπος, δεν θα εισπράξει ποτέ ένα θετικό συναίσθημα, μια επιβράβευση, για αυτό που έχει. Ας υποθέσουμε τώρα, ότι ο ίδιος άνθρωπος τοποθετείται σ’ έναν κόσμο κανονικό, χωρίς πρόβλημα ακοής. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο άνθρωπος αυτός θα αναγνωριστεί, και επιβραβευτεί, και θα εισπράξει αυτό που έχει. 

Η αυτοπεποίθηση του θα είναι σαφώς υψηλότερη απ’ ότι στο πρώτο παράδειγμα. Παρ’ όλα αυτά, και στις δύο περιπτώσεις, πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο, για το ίδιο ταλέντο, αλλά με διαφορετική αντιμετώπιση.

Δυστυχώς όταν δεν αναγνωρίζονται οι αξίες μας για μεγάλο διάστημα, είναι πολύ πιθανό να αρχίσουμε να αμφισβητούμε τον εαυτό μας, ή και να μην πιστεύουμε σ΄ αυτόν. Όχι γιατί είμαστε έρμαια της γνώμης των άλλων, αλλά γιατί είμαστε άνθρωποι, κι είναι ανθρώπινο να επηρεαζόμαστε. Οι άνθρωποι που υπονομεύουν την αξία μας, μόνο εμπόδια μπορεί να αποτελέσουν.

Ο δικός μας κόσμος, ο πραγματικός, αποτελείται και από ‘’κωφούς’’ και από ‘’μη κωφούς’’. Είναι δικό μας θέμα το ποιους θα επιλέξουμε να έχουμε στο πλευρό μας.

Ζωή Κοσμαδάκη

 

Γιατί δεν πρέπει να δίνουμε tablet στα νήπια

Σε πρόσφατο άρθρο τους οι New York Times, επισημαίνουν μία αισθητή αύξηση στο χρόνο που περνάνε τα νήπια μπροστά στην οθόνη, είτε tablet, είτε έξυπνων κινητών. Πόσο ασφαλές είναι αυτό όμως και τι επίδραση μπορεί να έχει στα παιδιά καθώς μεγαλώνουν;

Οπως επισημαίνει σε σχετικό άρθρο το LiveScience, στην πραγματικότητα, υπάρχουν αρκετές εφαρμογές που έχουν αναπτυχθεί ειδικά για τα παιδιά ενός και δύο ετών και ακόμη ένα-ετών, αλλά η επίσημη καθοδήγηση από την Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία δηλώνει ότι: «θα πρέπει να αποφεύγεται η τηλεόραση και άλλα μέσα ψυχαγωγίας με οθόνη στα βρέφη και τα παιδιά ηλικίας κάτω των δύο ετών»

Γιατί όμως η ηλικία αυτή αποτελεί ορόσημο; Οι Ευρωπαίοι ερευνητές έχουν διαφορετικές απόψεις σε κάθε χώρα. Στη Γερμανία, ορισμένοι παιδοψυχολόγοι συμβουλεύουν ότι η χρήση της οθόνης θα πρέπει να αποφεύγεται μέχρι την ηλικία των έξι ετών, στη Φινλανδία και σε άλλες Σκανδιναβικές χώρες, δεν θέτουν κάποιο όριο, ενώ στην Ισπανία και την Πολωνία, ορίζουν τα 2 χρόνια ως το κατώτατο όριο.

Ολοι επεσήμαναν ωστόσο, ότι το να βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι την παθητική παρακολούθηση τηλεόρασης με την διαδραστική και συμμετοχική χρήση των smartphones, tablets, βιντεοπαιχνιδιών και Leapsters φαίνεται παράλογο.

Φαίνεται ότι, κάπως ειρωνικά, παρόλο που η παγκόσμια αγορά έχει αναπτύξει την συγκεκριμένη, τεχνολογία είμαστε ακόμα πολύ μακριά από την επίτευξη μιας παγκόσμιας συναίνεσης σχετικά με την ηλικία στην οποία επιτρέπεται η χρήση οθόνης.

Οι οθόνες είναι ουσιαστικά μια επιφάνεια που δημιουργεί και περιέχει ένα εναλλακτικό κόσμο. Πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε τις έννοιες που εμφανίζονται σε αυτό τον «άλλο κόσμο» και να σκεφτούμε αν τα παιδιά κάτω των δύο ετών μπορούν να τις κατανοήσουν με έναν τρόπο που θα μπορούσε να έχει ένα νόημα, και θετικό αντίκτυπο στην ανάπτυξή τους.

Για παράδειγμα, αυτό είναι αποδεδειγμένο ότι παρά το γεγονός ότι έχουν μόνο έξι μήνες διαφορά, τα παιδιά 3 ετών ξεπερνούν σταθερά τα παιδιά 2μιση ετών στην κατανόηση της σχέσης ανάμεσα σε ένα σύμβολο και μια πραγματική αναπαράσταση ενός αντικειμένου.

Έρευνα από την Τζούντι Ντελόουτς του Κέντρο Μελέτης του Παιδιού στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια και τους συνεργάτες της, δείχνουν ότι μερικά παιδιά κάνουν και λάθη στην κλίμακα, για παράδειγμα, εκλαμβάνοντας τα αυτοκίνητα παιχνίδια για πραγματικά αυτοκίνητα.

Επίσης οι παιδοψυχολόγους τονίζουν ότι οι διαδραστικές εφαρμογές μπορούν να παρεμβαίνουν στην ικανότητα κατανόησης ιστοριών του παιδιού, κυρίως επειδή όταν οι γονείς διαβάζουν το βιβλίο στο παιδί τους τείνουν να επικεντρώνονται περισσότερο στα διαδραστικά στοιχεία από ό, τι στην ιστορία, κάτι που δεν θα συνέβαινε με ένα τυπωμένο βιβλίο.

Δεν έχει σημασία πόσο ακριβές και εξατομικευμένο θα είναι το λογισμικό, δεν μπορεί ποτέ να παρουσιάσει το εύρος και την ποιότητα των γλωσσικών σημάτων ενός ανθρώπινου ομιλητή. Η ικανότητα να δοκιμάσει να μιμηθεί τον ήχο και τις εκφράσεις του προσώπου, τις χειρονομίες, τους ήχους της φωνής και τη γλώσσα του σώματος του γονιού, είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη των γλωσσικών ικανοτήτων.

Από την άλλη, οι τεχνοκράτες, θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι, δεδομένης της δημοτικότητας των tablet τόσο στους ενήλικες όσο και στα μικρά παιδιά, θα μπορούσε να χρησιμεύσει για να τους φέρει κοντά. Ομως εδώ τίθεται θέμα ποιότητας, αφού συνήθως τα τυπωμένα βιβλία περνάνε από σκληρή ανταγωνιστική διαδικασία αξιολόγησης από ομότιμους εμπειρογνώμονες με μεγάλη εμπειρία στο είδος, που συμβουλεύουν σχετικά με την ποιότητα του βιβλίου πριν από τη δημοσίευση. Αντίθετα οι κριτικές των παιχνιδιών στο App Store σίγουρα δεν γίνονται από παιδοψυχολόγους.

Επίσης η μονόπλευρη απεικόνιση του κόσμου στα λογισμικά που απευθύνονται σε παιδιά, είναι ένα άλλο σημαντικό ζήτημα, αφού οι ενήλικες και συνομήλικοι τους παρουσιάζουν πολύπλοκες συμπεριφορές που δεν συμπίπτουν πάντα με τα πρότυπα των ψηφιακών εφαρμογών και είναι αδύνατο να προβλεφθούν και να μοντελοποιηθούν.

Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι ορισμένες εφαρμογές υπάρχουν απλά για να ψυχαγωγούν τα παιδιά και να βρίσκουν για λίγο την ησυχία τους οι γονείς. Ωστόσο κατά πόσο αυτό το υλικό είναι κατάλληλο για την ψυχαγωγία των νηπίων, όταν οι περισσότεροι γονείς δεν γνωρίζουν καν ποια είναι τα ιδανικά επίπεδα φωτεινότητας της οθόνης, ώστε να μην παρεμβαίνει στην σωστή ανάπτυξη της όρασης τους.

Τέλος, καθώς τα tablet είναι ακόμα πολύ καινούργια στον τεχνολογικό στίβο, γνωρίζουμε ελάχιστα για τις πιθανές μακροπρόθεσμες συνέπειες στα παιδιά 2 ετών από την εκτεταμένη αλληλεπίδραση με οθόνες αφής. Μάλιστα, όσο διαδραστικές κι αν είναι οι εφαρμογές και οι εικόνες έχουν εντελώς διαφορετικές ιδιότητες από τα περισσότερα άλλα αντικείμενα με τα οποία τα μικρά παιδιά μπορούν να αλληλεπιδράσουν στην καθημερινότητα τους.

Η αφή είναι το πρώτο και το νούμερο ένα μέσο επικοινωνίας και μάθησης στην πρώιμη παιδική ηλικία. Θα πρέπει να είναι σε θέση να πιάσουν, να ζουλήξουν ή και να προσπαθήσουν να μασήσουν τα αντικείμενα προκειμένου να κατανοήσουν τις βασικές τους ιδιότητες. Δεν έχουμε ιδέα τι θα συμβεί αν αντικαταστήσουμε το χρόνο που δαπανάται σε αυτές τις εμπειρίες με τις παραλλαγές που χρησιμοποιούνται στην ψηφιακή τεχνολογία, όπου απλά θα πατάνε μία οθόνη.

Σε μια εποχή που οι οθόνες είναι μέρος της καθημερινότητας μας και υπάρχουν παντού, είναι αδύνατον να τις αποφεύγουμε εντελώς. Οι γονείς θα πρέπει σίγουρα να μην πανικοβληθούν όταν το μωρό τους συναντά μια οθόνη, αλλά τουλάχιστον μέχρι να έχουμε σωστά κριτήρια αξιολόγησης με γνώμονα την έρευνα για την καταλληλότητα των οθονών για τα νήπια, το καλύτερο είναι να ελαχιστοποιήσουμε την αλληλεπίδραση των παιδιών με αυτές και να δώσουμε βάρος στην φυσική επαφή.

Η θέση στο λεωφορείο δείχνει το χαρακτήρα

Σύμφωνα με δημοσιεύματα της βρετανικής εφημερίδας Telegraph, ο καθηγητής Τομ Φόσετ του βρετανικού πανεπιστημίου Σάλφορντ, διατύπωσε μια αρκετά πρωτότυπη και περίεργη θεωρία στην οποία αναφέρει πως αναλόγως με το χαρακτήρα κάποιου, υπάρχει και καθορισμένη θέση που διαλέγει να καθίσει στο λεωφορείο.

Για τις ανάγκες της μελέτης αυτής ο καθηγητής αναγκάστηκε να περάσει ατέλειωτες ώρες μέσα σε λεωφορεία παρατηρώντας τους επιβάτες σε μακρινές διαδρομές με το λεωφορείο μεταξύ Μπόλτον και Μάντσεστερ.

Σύμφωνα με αυτήν, μπροστά κάθονται όσοι είναι ανοικτοί σε νέες ιδέες και οι κοινωνικοί άνθρωποι που αρέσκονται σε γνωριμίες, στη μέση κάθονται οι ανεξάρτητοι τύποι, συνήθως νεαρής ή μέσης ηλικίας, οι οποίοι είναι πιθανότερο να διαβάζουν κάτι ή να ακούνε μουσική, πίσω κάθονται οι επαναστατικοί χαρακτήρες, οι οποίοι δεν θέλουν να παραβιάζεται ο προσωπικός τους χώρος, ενώ αυτοί που δεν έχουν συγκεκριμένοι θέση και κάθονται όπου βρουν είναι αυτοί που αισθάνονται ότι μπορούν να ταιριάξουν παντού.

Πώς θα ζήσετε μια πιο γεμάτη ζωή

  Η ζωή είναι πολύ μικρή, ωστόσο η συνειδητοποίηση αυτού είναι μεγάλη υπόθεση για τον καθένα από εμάς.

Οι άνθρωποι που εργάζονται σε οίκους ευγηρίας και σε μονάδες υγείας, έρχονται αντιμέτωποι με το θάνατο κάθε μέρα και λόγω της εμπειρίας τους αυτής ορισμένοι έχουν καταφέρει να φιλοσοφήσουν το νόημα της ζωής. Η σοφία τους αυτή προέρχεται από την εμπειρία τους γύρω από την παροχή φροντίδας και περίθαλψης σε ηλικιωμένους και σοβαρά άρρωστους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά στο τέλος της ζωής τους, αλλά και την παροχή συμβουλών στις οικογένειες που θρηνούν για το χαμό των δικών τους ανθρώπων.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν την «ευκαιρία» να δουν τον καλύτερο εαυτό του κάθε ανθρώπου, στην πιο ευάλωτη ώρα της ζωής του, γράφει ο Alex Gardner στο menshealth.com.

Ακολουθήστε τις συμβουλές τους και ίσως να σας βοηθήσουν να ζήσετε μια πιο γεμάτη ζωή… αρχίζοντας από τώρα!

1) Ώρα για ανασκόπηση

Η πραγματικότητα είναι σκληρή και γι’ αυτό πολλές φορές προσπαθούμε να αποσπάσουμε την προσοχή μας παίζοντας παιχνίδια στο κινητό, βλέποντας ώρες ατελείωτες σειρές στην τηλεόραση ή «πνίγοντας» τον πόνο μας στο ποτό.

Όταν ένας άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με κάποια σοβαρή αρρώστια, που απειλεί τη ζωή του, αναγκάζεται να κάνει βαθύτερες σκέψεις για τον κόσμο που τον περιβάλλει και τη σχέση του με αυτόν.

Ο «πατέρας» της σύγχρονης παρηγορητικής φροντίδας Dr. Balfour Mount υποστηρίζει ότι πρέπει να «απομακρυνθούμε από όσα μας αποσπούν την προσοχή και να αρχίσουμε να έχουμε περισσότερη επίγνωση των όσων συμβαίνουν γύρω μας».

Πηγαίνετε για τρέξιμο, απολαύστε μια βόλτα με το αυτοκίνητό σας, καθίστε σε ένα πάρκο και νιώστε το αεράκι στο κορμί σας. Σκεφτείτε τι έχει καταφέρει στη ζωή σας, τι θέλετε ακόμη να πετύχετε και τι από όσα κάνετε μπορεί να σας απομακρύνουν αντί να σας φέρνουν πιο κοντά σε αυτό που θέλετε.

Μην είστε σκληροί με τον εαυτό σας, αλλά αναγνωρίστε τις αδυναμίες σας. Τουλάχιστον εσείς έχετε το χρόνο να κάνετε τις αλλαγές που θα θέλατε στη ζωή σας, ακόμη κι αν δεν πηγαίνατε μέχρι τώρα προς τη σωστή κατεύθυνση.

2) Να είστε συμπονετικοί

Ο Dr. Ira Byock, καθηγητής ιατρικής στο Dartmouth και συγγραφέας του βιβλίου «The Best Care Possible» υποστηρίζει ότι οι άντρες είναι εξαιρετικοί φροντιστές. «Η δύναμη και το κουράγιο για να φροντίζεις κάποιον άλλον είναι ένα υγιές, αρρενωπό χαρακτηριστικό. Είναι αυτό που ένας πραγματικός άντρας θα έκανε για τον πατέρα και τη μητέρα του» ανέφερε ο ίδιος.

Δε χρειάζεται να περιμένετε να σας χτυπήσει το «κακό» την πόρτα, για να αρχίσετε να γίνεστε πιο συμπονετικοί με τους ανθρώπους.

Πλησιάζετε τους πάντες με περισσότερη κατανόηση. Θα εκπλαγείτε από το πόσο καλοί είστε σε αυτό.

3) Μάθετε να στηρίζεστε σε άλλους ανθρώπους

Είτε φροντίζουμε κάποιον άρρωστο συγγενή μας ή περνάμε δύσκολες ώρες στη δουλειά, έχουμε κι εμείς ανάγκη από κάποιον.

Δημιουργήστε μια ομάδα έμπιστων ανθρώπων στη ζωή σας, στους οποίους μπορείτε να στραφείτε όποτε έχετε ανάγκη. Ζητήστε τη βοήθεια και την καθοδήγησή τους.

4) Μην πολεμάτε τη ζωή

Υπάρχουν κάποιες μέρες, που το να σηκωθείς από το κρεβάτι μοιάζει σαν μια ήδη χαμένη μάχη.

«Περνάμε πολύ μεγάλο χρόνο από τη ζωή μας, παλεύοντας ενάντια στη ζωή. Βλέπουμε τα πάντα ως εχθρό, αντί ως κάτι που πρέπει να αγκαλιάσουμε» λέει ο Tom Hutchinson από το πανεπιστήμιο McGill.

«Πολλοί ασθενείς μου άρχισαν να παραδίδονται στη ζωή» προσθέτει ο ίδιος, εξηγώντας ότι αυτό είναι πολύ διαφορετικό από το «να παρατάνε τη ζωή». Αρχίζουν να εστιάζουν στο παρόν και να απολαμβάνουν στο έπακρο όσα μπορούν προτού πεθάνουν.

Μην προσπαθείτε να ξεπεράσετε όποιο εμπόδιο έρχεται στο δρόμο σας. Προσπαθήστε να αποδεχτείτε τις συνέπειες μιας κατάστασης, που έχει ξεφύγει από τον έλεγχό σας. Χειριστείτε τις προκλήσεις, αντί να προσπαθείτε να τις νικήσετε.

5) Μιλήστε για το θάνατο

Μπορεί αυτό το θέμα συζήτησης να μην αρέσει σε κανέναν, όμως μπορεί να αποκαλύψει τις τελευταίες επιθυμίες ενός ατόμου και πώς θα ήθελε εκείνος να συνεχίσουν τη ζωή τους τα αγαπημένα του πρόσωπα, όταν δε θα υπάρχει πια.

Σύμφωνα με τον Hutchinson αυτό μπορεί να επιφέρει ένα αίσθημα αγαλλίασης και εσωτερικής ειρήνης και ηρεμίας.

Ανοιχτείτε στους δικούς σας, μια στιγμή που θα κρίνετε εσείς ως κατάλληλη, και μιλήστε τους με ήρεμο και φυσικό τόνο.

6) Ελέγξτε την υπερηφάνεια σας

Μην αποκλείετε αγαπημένα σας πρόσωπα από τις πιο δύσκολες και αδύναμες στιγμές σας. Όσοι νοιάζονται για εσάς θα θέλουν να αποτελέσουν μέρος σε όλες τις πλευρές της ζωής σας.

Γι’ αυτό, μη διστάζετε να πάρετε στο τηλέφωνο το φίλο σας όταν δε νιώθετε καλά. Εκφράστε την αδυναμία σας και μοιραστείτε τα συναισθήματά σας, γιατί έτσι θα έρθετε ακόμη πιο κοντά με αυτούς που σας ενδιαφέρουν πραγματικά.

7) Να είστε παρόντες όταν σας έχουν ανάγκη

Όσοι έχουν συμπαρασταθεί και βοηθήσει και πρακτικά τους οικείους τους, τις στιγμές που κατέρρεαν, στο τέλος νιώθουν πιο ήρεμοι από εκείνους που δε συμμετείχαν στη φροντίδα των δικών τους λίγο πριν το θάνατό τους.

Μην το βάλετε στα πόδια, όταν φτάσει η ώρα και σας έχουν πιο πολλή ανάγκη από ποτέ. Σταθείτε στο πλευρό τους.
Αν χρειαστεί, πάρτε άδεια από τη δουλειά σας. Καθαρίστε, μαγειρέψτε, φροντίστε τους και σταθείτε δίπλα τους στο κρεβάτι. Σας έχουν πραγματικά ανάγκη και το γεγονός και μόνο ότι είστε εκεί τους προσφέρει παρηγοριά και θα δώσει γαλήνη σε εσάς αργότερα.