Το βίντεο μας δείχνει ότι ποτέ δεν είναι αργά αρκεί να το θες. (επόμενο στάδιο η πραγματική ελευθερία)

Ο Πασχάλης είναι ένα Λούγαρο που ο ιδιοκτήτης του το αγαπάει τόσο πολύ που το αφήνει ελεύθερο μέσα σε ένα δωμάτιο. 

Και αυτό κελαηδώντας πάνω στο δάχτυλο του αφεντικού του μοιάζει να του λέει:

Σε ευχαριστώ για την μικρή ελευθερία και για την αγάπη σου αλλά μήπως θα πρέπει να το σκεφτείς καλύτερα και να με αγαπήσεις περισσότερο.. 

Η θέση τους είναι έξω εκεί στην άγρια φύση να πετούν ψηλά στον ουρανό και να διασχίζουν καταπράσινες πεδιάδες, ο ήλιος να χαϊδεύει τα φτερά τους, το νερό ο αέρας και η θάλασσα να τα συνοδεύει στο μοναδικό κελάηδημα τους.

To μεγαλύτερο γνωστό πτηνό ήταν σαν μικρό αεροπλάνο

Καλλιτεχνική απεικόνιση του προϊστορικού «γλάρου» Pelagornis sandersi, με άνοιγμα φτερών 6,1-7,4 μέτρα (Πηγή: Liz Bradford)  

Τριάντα περίπου χρόνια χρειάστηκαν οι επιστήμονες για να ταυτοποιήσουν τα απολιθώματα προϊστορικού γλάρου-γίγαντα, με άνοιγμα φτερών 6,1-7,4 μέτρα, που είχαν εντοπιστεί στη Νότια Καρολίνα.

Τα απολιθώματα ηλικίας περίπου 25 εκατομμυρίων ετών, σύμφωνα με τους ειδικούς, ανήκουν στο νέο είδος Pelagornis sandersi. «Τα απολιθώματα είναι εντυπωσιακά, τόσο από πλευράς μεγέθους, όσο και από πλευράς διατήρησης της κατάστασής τους» αναφέρει ο Δρ Ντάνιελ Κσέπκα, έφορος του Μουσείου Bruce στο Κονέκτικατ.

«Το κρανίο του πτηνού είναι σε εξαιρετική κατάσταση, παρότι τα οστά είναι ιδιαίτερα εύθραυστα. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι το δείγμα “επιβίωσε” στον πυθμένα της θάλασσας, όπου και θάφτηκε χωρίς να καταστραφεί από άλλα είδη, για να εντοπιστεί ανέπαφο εκατομμύρια χρόνια αργότερα» προσθέτει ο ίδιος.

Στην κορυφή των ιπτάμενων «γιγάντων»

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο προϊστορικός γλάρος κατάφερε να ξεπεράσει σε διαστάσεις τον προκάτοχο του τίτλου του γίγαντα, Argentavis magnificens- ένα άλλο προϊστορικό πτηνό από τη Νότια Αμερική, το οποίο έμοιαζε με κόνδορα και είχε άνοιγμα φτερών 5,7-6,1 μέτρα.

Το νέο γιγάντιο θαλασσοπούλι, κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του, πετούσε πάνω από τον ωκεανό αναζητώντας ψάρια και καλαμάρια. Παρά το τεράστιο μέγεθός του, οι ειδικοί θεωρούν ότι το προϊστορικό πουλί ήταν ένας φοβερά επιδέξιος «πιλότος», καθώς εκμεταλλευόταν τα ρεύματα του αέρα για να πλησιάζει ή να απομακρύνεται από την επιφάνεια του νερού.

«Μάλλον επρόκειτο για ένα ταχύτατο πτηνό» αναφέρει ο Δρ Κσέπκα. «Υπολογιστικά μοντέλα έχουν δείξει ότι είχε υψηλό συντελεστή οπισθέλκουσας, ο οποίος του επέτρεπε να γλιστράει στους αιθέρες καλύπτοντας μεγάλες αποστάσεις κάθε φορά, σε οποιοδήποτε υψόμετρο».

«Οι υπολογισμοί μάλιστα έχουν δείξει ότι ο γιγάντιος γλάρος κατά πάσα πιθανότητα κατακτούσε τους ουρανούς με ταχύτητες που ξεπερνούσαν τα 10 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Στην ξηρά, δε, μάλλον δεν ήταν το ίδιο… ανάλαφρος» λέει ο ίδιος χαριτολογώντας.

Τα ενδιαφέροντα ευρήματα των επιστημόνων παρουσιάζονται στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences».

My Friend The Robin (Ο φίλος μου ο Κοκκινολαίμης)

Κοκκινολαίμης, το Αηδόνι του Χειμώνα

Όπου και αν στρέψει κανείς το βλέμμα του τον χειμώνα θα δει έναν κοκκινολαίμη να δίνει χρώμα στο τοπίο. Στο βουνό, στον κάμπο, στο δάσος, στην παραλία, σε πάρκα και κήπους, ακόμη και σε χαραμάδες. 

Θα τον δει να κινείται με τα μικρά, αλλά ψηλά σε σχέση με το σώμα του, πόδια ανασηκώνοντας με χαρακτηριστικό τρόπο την ουρά του. «Στολίδι» του χειμώνα, έρχεται στην Ελλάδα από τη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, για να ξεχειμωνιάσει. 

Στις αρχές της Άνοιξης φτερουγίζει και πάλι για βορειότερες περιοχές. 

Το λατινικό όνομα του είδους είναι Erithacus rubecula και προέρχεται από το ελληνικό όνομα Ερύθακος.

Το αηδόνι του χειμώνα, αν και ιδιαίτερα μικρό σε μέγεθος (δεν ξεπερνά τα 14 εκατοστά) γίνεται ιδιαίτερα επιθετικό όταν απειλείται ο ζωτικός του χώρος και τα αποθέματα της τροφής που θα τον κρατήσουν στη ζωή τους κρύους μήνες του χρόνου. 

Χάρις του τολμηρού του χαρακτήρα όλοι μπορούν να δουν κατά την περίοδο του χειμώνα ένα κοκκινολαίμη. 

Αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα και αγαπητά μικροπούλια. Κελαηδά το χειμώνα έναν από τους μελωδικότερους και μελαγχολικότερους σκοπούς.

Εξαιτίας της ιδιαίτερης συμπεριφοράς του, αλλά και της ομορφιάς του, έχει γίνει «ήρωας» σε πλήθος παιδικών βιβλίων, ελληνικών και ξένων και έχει εμπνεύσει μεγάλους Έλληνες ποιητές όπως τον Γεώργιο Δροσίνη, τον Ηλία Βενέζη και τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.  

Χαρακτηριστική η πρώτη στροφή του ποιήματος του Βαλαωρίτη «Ο Καλογιάννος»:

«Μὴ μὲ ρωτᾷς ποῦθ᾿ ἔρχομαι, μὴ μὲ ρωτᾷς ποῦ τρέχω

πατρίδα ἐγὼ δὲν ἔχω

παρὰ τοῦ βάτου τ᾿ ἄγριο, τ᾿ ἀγκαθερὸ κλαρί.

Μὲ δέρνει τ᾿ ἀνεμόβροχο, εἶμαι φτωχὸ πουλί,

Ὁ λόγκος τὸ παλάτι μου, καὶ βιό μου εἶν᾿ ἡ χαρά,

πετῶ, κορνιάζω ξέγνοιαστος οσῶχω τὰ φτερά».

 
Βασιλιάς των πουλιών κατά την παράδοση

Η λαϊκή παράδοση τον θέλει βασιλιά των πουλιών. Σύμφωνα με ένα λαϊκό παραμύθι από το Αγρίνιο μια φορά τα πουλιά ζητούσαν βασιλιά και ο Θεός τους είπε ότι τη θέση θα πάρει εκείνος που θα πετάξει ψηλότερα. Τα περισσότερα πουλιά δεν ήθελαν να συμμετέχουν σε έναν άνισο αγώνα διότι γνώριζαν ότι θα κέρδιζε ο αετός. Μόνον ο καλόγιαννος επέμενε.

Έτσι όταν ο αετός πέρασε όλα τα πουλιά στο ύψος φώναξε: «Ποιος μπορεί να πετάξει ψηλότερα από μένα;» Και ο καλόγιαννος, που είχε κρυφτεί στη ράχη του, φτερουγίζοντας λίγο ψηλότερα φώναξε: «Εγώ». Έτσι έγινε βασιλιάς των πουλιών.

Πώς να γίνετε «φίλος» με έναν κοκκινολαίμη

Το λεπτό ράμφος του κοκκινολαίμη προδίδει την προτίμησή του στα έντομα, αλλά τρέφεται και με καρπούς. Κατά την περίοδο του χειμώνα τα πουλιά χρειάζονται πλούσια τροφή που θα τους δώσει ενέργεια ώστε να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Τότε μπορείτε να τοποθετήσετε στον κήπο σας επιτραπέζιες ταΐστρες με ξηρούς καρπούς όπως ηλιόσπορους, βρώμη, κ.ά. καθώς και με φρούτα όπως μήλα και αχλάδια. Οι κοκκινολαίμηδες της περιοχής σας θα τα εκτιμήσουν δεόντως!

Γιατί τα πουλιά δεν παθαίνουν ηλεκτροπληξία ?

Όπως όλοι μας μαθαίνουμε στη φυσική στο λύκειο, για να υπάρξει ροή ηλεκτρονίων σε ένα κλειστό κύκλωμα, πρέπει να υπάρχει διαφορά τάσης, διαφορετικό δυναμικό (υψηλό – χαμηλό) ανάμεσα σε δύο σημεία. 
Ας πάρουμε για παράδειγμα δύο σημεία με διαφορετικό δυναμικό, ένα με θετικό (+, πηγή) και ένα με αρνητικό (-, γείωση). Δεν έχει σημασία το νούμερο, το σημαντικό είναι να έχουν διαφορετικό δυναμικό, και αναγκαστικά το ένα είναι υψηλότερο από το άλλο. 

Τώρα αν αυτά τα δύο σημεία τα ενώσουμε με έναν αγωγό, ένα καλώδιο ας πούμε (μια λάμπα, μια αντίσταση κτλ), τότε αρχίζουν τα ηλεκτρόνια να πηγαίνουν από το υψηλό δυναμικό στο χαμηλό, και να υπάρχει ένα ρεύμα στο κύκλωμα. 
Αν όμως με το ίδιο καλωδιάκι συνδέσουμε το ίδιο σημείο, ας πούμε από το (+) με το (+), δεν θα υπάρχει διαφορά δυναμικού, άρα και δεν θα υπάρξει ροή ηλεκτρονίων και ρεύμα! 

Ας ξαναπάμε τώρα στα καλώδια της ΔΕΗ. 
Κάθε καλώδιο της ΔΕΗ έχει και το δικό του δυναμικό, περνάει από μέσα του ένα συγκεκριμένο ρεύμα, άρα στα άκρα του έχει συγκεκριμένη διαφορά δυναμικού. Τώρα προσέξτε μια σημαντική λεπτομέρεια: 

Μεταξύ τους τα καλώδια έχουν διαφορετική τάση. 
Όπως όλοι γνωρίζουμε τα σώματα μας, καθώς και των ζώων, των πουλιών κτλ, είναι καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού. Δηλαδή αφήνει να περάσει από μέσα του το ρεύμα. Είναι αυτό που λέμε «μας χτύπησε το ρεύμα»! 

Λειτουργεί ακριβώς σαν το καλωδιάκι (λάμπα, αντίσταση) στο παράδειγμα μας. 
Ως γνωστόν, τα πουλιά κάθονται σε ένα καλώδιο. Έχετε δει ποτέ κανένα πουλί, όσο μικρή ή μεγάλο και να είναι, να έχει το ένα πόδι του στο ένα καλώδιο και το άλλο σε κάποιο άλλο;; Όχι φυσικά!! 

Άρα ναι μεν λειτουργούν σαν καλοί αγωγοί όταν τα πουλιά κάθονται σε καλώδιο, αφήνουν το ρεύμα να περάσει από μέσα τους, οπότε και μπορεί πάντα να τα χτυπήσει το ρεύμα, αλλά από την άλλη, δεν ενώνουν με την στάση τους, διαφορετικά δυναμικά, δηλαδή διαφορετικά καλώδια!! 
Άρα και δεν θα περάσει από μέσα τους το ρεύμα και άρα δεν θα πάθουν ηλεκτροπληξία!! 
Αυτό βέβαια δεν ισχύει μόνο στα πουλιά, αλλά και στους ανθρώπους. Καλύτερα όμως να μην δοκιμάσετε να κρεμαστείτε από τα καλώδια της ΔΕΗ για να το δείτε και μόνοι σας!! 

Κρατήστε αυτή τη γνώση για την περίπτωση που από αυτό εξαρτάται… η ζωή σας!! Γι’ αυτό και στις ταινίες βλέπετε αποδράσεις από βαρυποινίτες κρεμασμένους από τα ηλεκτρικά καλώδια!!!


coolweb ..

Δηλητηριώδη πουλιά!

Αν μέχρι τώρα πιστεύατε ότι μόνο τα φίδια έχουν δηλητήριο και από αυτά κινδυνεύετε περισσότερο, σας λέω ότι υπάρχουν και δηλητηριώδη πτηνά στη φύση και μάλιστα δύο είδη από αυτά καλύτερα είναι να μην τα πλησιάσετε! Το δηλητήριο υπάρχει στο δέρμα και στο φτέρωμά τους και προκαλεί έντονη φαγούρα, οίδημα και πρήξιμο σε όποιον τα αγγίξει, ενώ κάποιες φορές μπορεί να παρατηρηθεί και αλλεργικό σοκ. Τα δύο πιο γνωστά είδη δηλητηριωδών πτηνών στη φύση είναι το Hooded Pitohui και το Blue-capped Ifrita τα οποία ζουν στα τροπικά δάση της Νέας Γουινέας. Ας δούμε, όμως, ένα ένα πτηνό ξεχωριστά, επικεντρώνοντας στο… δηλητήριό του!

1. Hooded Pitohui

Είναι ένα σπάνιο πτηνό που ζει στη Νέα Γουινέα και εντυπωσιάζει με την εμφάνισή του. Διαθέτει μαύρο χρώμα στο κεφάλι και πορτοκαλί φτέρωμα στο υπόλοιπο σώμα του, ενώ βασικό χαρακτηριστικό του είναι το μυτερό ράμφος και το… σπινθηροβόλο βλέμμα. Λατρεύει τα σκαθάρια Choresine, τα οποία αποτελούν τη βασική διατροφή του, πέρα από τους σπόρους και τους καρπούς.

Εδώ βρίσκεται και η πηγή του… δηλητηρίου! Τα εν λόγω σκαθάρια έχουν στον οργανισμό τους μια δηλητηριώδη βατραχοτοξίνη, η οποία με τη σειρά της μεταφέρεται στο πτηνό. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως τα πτηνά δεν παράγουν δηλητήριο από μόνα τους αλλά το προσλαμβάνουν με την τροφή τους. Μελέτες που διενεργήθηκαν κατέδειξαν πως το δηλητήριο αυτό συγκεντρώνεται κυρίως στα φτερά της κοιλιάς, του στήθους και των ποδιών, προκαλώντας μούδιασμα και φαγούρα σε όποιον τα αγγίξει.

2. Blue-capped Ifrita 
Άλλο ένα πουλί που ζει στα τροπικά δάση της Νέας Γουινέας και είναι δηλητηριώδες. Βασικό χαρακτηριστικό του είναι ένα μπλε λοφίο εν είδει στέμματος που φέρει στο κεφάλι του, ενώ το υπόλοιπο φτέρωμα είναι καστανοκίτρινο. Τρέφεται κυρίως με έντομα και καρπούς, προσλαμβάνοντας το δηλητήριο μέσω της διατροφής του, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το προηγούμενο πτηνό.
Η τοξίνη παρουσιάζει μεγάλη συγκέντρωση στο δέρμα και στα φτερά και προκαλεί οίδημα σε όποιον το αγγίξει, ενώ σπάνια μπορεί να προκληθεί και αλλεργικό σοκ. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το Blue-capped Ifrita ανήκει στη λίστα με τα απειλούμενα πτηνά του πλανήτη. Και τα δύο πτηνά χρησιμοποιούν το δηλητήριο κατά των παρασίτων, για να προστατευτούν από μολύνσεις του δέρματος και των φτερών, ενώ σημαντική είναι η προστασία που τους προσφέρει από τα σαρκοβόρα ζώα.

ΠΗΓΗ: http://www.totefteri.com/