Σαν βρεθείς στην τεχνητή λίμνη των Ασωμάτων που σχηματίζουν τα πλούσια νερά του ποταμού Αλιάκμονα, λίγα χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Βέροιας, στο δρόμο για τη Βεργίνα, στρίψε δεξιά. Προορισμός, η Σφηκιά και τα Ριζώματα. Και αν ακόμη δεν το θέλεις, το κάνεις ασυναίσθητα. Ίσως σε τραβάει η πορεία προς το αντίθετο ρεύμα του ποταμού. Ίσως η περιέργεια να ανακαλύψεις κάτι διαφορετικό, μακριά από την πολύβουη ζωή της πόλης. Το κάναμε… και δεν χάσαμε. Η μαγεία του Αλιάκμονα έμελλε να απλωθεί μπροστά μας και να χαραχθεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας… 
Σύντομα άρχισαν να γαργαλούν τη μύτη μας μοναδικές μυρωδιές από ρίγανη και θυμάρι. Η πινακίδα που έγραφε Δίκτυο Νatura 2000 μας προειδοποιούσε πως εκεί αφέντευε μόνο η φύση. Συνεχίζοντας τη διαδρομή δίπλα στο ποτάμι, τα σκηνικά που ξετυλίχθηκαν ήταν απολαυστικά. Ο Αλιάκμονας σε όλο του το μεγαλείο! Γιος του Ουρανού και της Τιτανίδος Τυθύος ο δυναμικός Αλιάκμονας «με τον τρελό ρου» σχίζει ελικοειδώς τα μυθικά Πιέρια. Και αυτά, τον καλοδέχονται και καθρεφτίζονται στα νερά του καμαρώνοντας την ομορφιά τους. Μπροστά σε αυτό το μεγαλείο της φύσης, ο άνθρωπος υποκλίνεται. Ο χρόνος σταματά. Παίρνεις μία βαθιά ανάσα, αγναντεύεις το ειδυλλιακό τοπίο, αφήνεσαι στην ηρεμία του ποταμού και μετά… η καθημερινότητα μοιάζει θαρρείς πιο όμορφη. Και κάπου εκεί αφουγκράζεσαι την ηχώ του μελωδικού τραγουδιού των Πιερίδων Μουσών που σαν «σειρήνες» του βουνού σε μαγεύουν και σε τραβούν κοντά τους… Πανέμορφες καταπράσινες βουνοπλαγιές απλώνονταν η μία μετά την άλλη μπροστά μας. Το τοπίο αναλλοίωτο. Η φύση απλόχερα προσφέρει τις χάρες της και την παρθενική ομορφιά της. Χάρμα ιδέσθαι. 
Ένθεν και ένθεν του δρόμου περιποιημένα αγροκτήματα. Νοιώθεις να σε υποδέχονται οι κερασιές και οι ροδακινιές. Να υποκλίνονται στο πέρασμά σου για την τιμή που τις έκανες να γευτείς από κοντά τους ευλογημένους καρπούς της Μακεδονικής γης.
Λίγο παραπάνω στέκει μεγαλοπρεπώς ένα από τα πιο ιστορικά μοναστήρια της Μακεδονίας, η Μονή Τιμίου Προδρόμου. Μοιάζει με φρούριο, κρύβει όμως κοντά της ένα σπήλαιο. Εκεί ασκήτεψαν ο Γρηγόριος Παλαμάς και ο Άγιος Διονύσιος εν Ολύμπω.
Και κάπου εκεί, ο οικισμός της Σφηκιάς, με τα γραφικά στενά δρομάκια. Φούξιες πινελιές ζωγραφίζουν οι τριανταφυλλιές στους φράχτες των σπιτιών. Και έπειτα τα πλατάνια, οι δρυς και τα έλατα να λικνίζονται από τον αγέρα πέρα δώθε. Στο χορό της υποδοχής και οι ακάματες μέλισσες να πηγαινοέρχονται και να σε ζαλίζουν με τα βουίσματά τους. Τοπίο σπάνιας ομορφιάς. Οι αλπικές εικόνες να διαδέχονται η μία την άλλη.
Ένας οικισμός προβάλλει σκαρφαλωμένος σε μια πλαγιά, πνιγμένος στη βλάστηση. Είναι τα Ριζώματα. Καταμεσής του δρόμου, να και ο μπάρμπα-Κώστας…- Πόσο χρονών είσαι μπάρμπα;
… Λίγες κουβέντες, σταράτες και όμορφες. Αυθεντικές σαν και την αγκλίτσα του. Καθάριες σαν το νερό που τρέχει σιμά στο κοπάδι του. Γιομάτες γεύσεις ανθρωπιάς σαν το τυρί και το γιαούρτι του.
- Μην τα ρωτάς. Είμαι εκατόν εξήντα εξάμηνα. Άντε τώρα βρες πόσο χρονώ είμαι! Τάδε έφη και σαλάγιασε το κοπάδι, ευθυτενής και αγέρωχος.
Κοντεύουμε στα Ριζώματα. Φάνηκαν τα πρώτα σπίτια. Και κει που όραση και όσφρηση ήταν σε υπερδιέγερση απόλαυσης, μπαίνει ξαφνικά στο χορό των αισθήσεων ο γαστριμαργικός κόσμος. Κεντρικός δρόμος. Οδός Παπαγεωργοπουλου. Αριστερά και δεξιά όλος ο πλούτος της τοπικής κουζίνας. Ουζάδικα και τσιπουράδικα. Μεζέδες κάθε λογής στα τραπέζια. Αρνιά, κατσίκια, κοντοσούβλια, κοκορέτσια να λικνίζονται εις την πυράν. Αραδιασμένα στην απλότητα του αυθεντικού ελληνικού σκηνικού. Χωρίς πολυτέλειες και δήθεν. Απλά. Όμορφα. Χωριάτικα. Ντόπια.
- Εμείς τα θρέφουμε. Εμείς τα φροντίζουμε. Εμείς τα απολαμβάνουμε! Λακωνική η απάντηση των ντόπιων στην απορία του πεινασμένου επισκέπτη. Λένε πως στα Πιέρια όρη φημίζονται και για τη μακροζωία των κατοίκων τους. Δίκιο θα έχουν. Ποιος δεν θα θέλει να ζήσει σε τέτοια ομορφιά… Όσο προχωράς, τόσο η φύση σε εκπλήσσει ευχάριστα. Και τα πολυάριθμα γραφικά εκκλησάκια είναι σαν να υμνούν το Θεό για τη θαυματουργία Του.
Στην κορυφή ενός λόφου ξεπροβάλλει το Δάσκιο. Ντράτσικο το λέγανε παλιά. Η θέα είναι μαγευτική. Η φύση και πάλι έχει στήσει χορό. Αρχίζει να ξεπροβάλει η λίμνη Λογγά. Να μπει κι αυτή στο χορό, να χαρίσει το γαλάζιο της στον πράσινο καμβά της φύσης. Κυκλωμένη από πανύψηλες βουνοπλαγιές που χαμηλώνουν σε κατάφυτους λόφους, η λίμνη Λογγά σαγηνεύει με την ανεπιτήδευτη ομορφιά της. Ένα λιμανάκι για ψάρεμα, μία βαρκάδα στα ελκυστικά νερά της, ένα πικ νικ κάτω από τις πυκνές φυλλωσιές των αιωνόβιων πλατάνων, εικόνες μοναδικές που αναζωογονούν τις αισθήσεις είναι τα δώρα που οι οικοδέσποινες Πιερίδες Μούσες μας τρατάρουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου