Μόντρεαλ
Οι κόκκινοι σκίουροι της Βορείου Αμερικής ζουν συνήθως ο καθένας για την πάρτη του, προστατεύοντας την περιοχή τους από κάθε είδους επισκέψεις. Κι όμως, αυτό το εντελώς ακοινώνητο ζώο έχει και μια τρυφερή πλευρά.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι θηλυκοί κόκκινοι σκίουροι υιοθετούν συγγενείς που ορφάνεψαν, αναφέρουν καναδοί ερευνητές στην επιθεώρηση Nature Communications.
«Τα κοινωνικά ζώα, όπως τα λιοντάρια και οι χιμπατζήδες, συχνά περιβάλλονται από συγγενείς, οπότε δεν προκαλεί έκπληξη όταν ένα θηλυκό υιοθετεί ένα ορφανό μέλος της οικογένειας με το οποίο έχει ήδη περάσει πολύ καιρό μαζί» λέει ο Δρ Άντριου ΜακΆνταμ του Πανεπιστημίου του Γκελφ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
«Οι κόκκινοι σκίουροι, αντίθετα, ζουν σε πλήρη απομόνωση ο ένας από τον άλλο και είναι άκρως χωροκτητικοί. Η μόνη φορά που επιτρέπουν σε έναν άλλο σκίουρο να εισέλθει στην περιοχή τους είναι μια μέρα το χρόνο όταν τα θηλυκά είναι έτοιμα να ζευγαρώσουν».
Η μελέτη αποκαλύπτει ότι ακόμα και οι σκίουροι υιοθετούν τα ορφανά, αν και αυτή η αλτρουιστική συμπεριφορά είναι μάλλον σπάνια.
Από το 1897, όταν ξεκίνησε η συστηματική παρακολούθηση των σκίουρων στην περιοχή Γιούκον του βορειοδυτικού Καναδά, οι ζωολόγοι έχουν καταγράψει μόλις πέντε περιπτώσεις υιοθεσίας.
Η υιοθεσία είναι εφικτή μόνο αν η μητέρα πεθάνει και τύχει να υπάρχει κοντά ένα άλλο θηλυκό που ήδη θηλάζει τα μικρά τους.
Μεγάλη σημασία παίζει όπως φαίνεται η συγγένεια: και στις πέντε περιπτώσεις που καταγράφηκαν, τα υιοθετημένα ορφανά ήταν ανίψια, αδέλφια ή εγγόνια της θετής μητέρας.
«Από εξελικτική πλευρά, το φαινόμενο της υιοθεσίας εγείρει το ερώτημα του γιατί ένα ζώο υιοθετεί ξένα μικρά δεδομένου ότι αυτό θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση των δικών του απογόνων» σχολιάζει ο ΜακΆνταμ.
«Κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, ένα ζώο μπορεί να δημιουργήσει περισσότερα αντίγραφα των γονιδίων του βοηθώντας τους συγγενείς του να μεγαλώσουν τα μικρά τους, αντί να αποκτήσει δικούς του απογόνους» εξηγεί.
Ο ίδιος δηλώνει εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι οι σκίουροι καταλαβαίνουν αν τα ορφανά είναι συγγενείς τους ή όχι. Οι σκίουροι σπάνια συναντούν ο ένας τον άλλο, ακούν όμως από μακριά τις φωνές των συγγενών τους, τις οποίες είχαν μάθει να αναγνωρίζουν από μικρά. Αν μάλιστα κάνουν καιρό να τους ακούσουν επισκέπτονται τις περιοχές τους για να ερευνήσουν τι συνέβη.
«Υποψιαζόμαστε ότι θυμούνται αν ένας γείτονας είναι συγγενής τους και μεταφέρουν τα μικρά του πίσω στη φωλιά» λέει ο ΜακΆνταμ.
«Είναι μια πραγματικά έξυπνη συμπεριφορά για τα δεδομένα των σκίουρων».
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι θηλυκοί κόκκινοι σκίουροι υιοθετούν συγγενείς που ορφάνεψαν, αναφέρουν καναδοί ερευνητές στην επιθεώρηση Nature Communications.
«Τα κοινωνικά ζώα, όπως τα λιοντάρια και οι χιμπατζήδες, συχνά περιβάλλονται από συγγενείς, οπότε δεν προκαλεί έκπληξη όταν ένα θηλυκό υιοθετεί ένα ορφανό μέλος της οικογένειας με το οποίο έχει ήδη περάσει πολύ καιρό μαζί» λέει ο Δρ Άντριου ΜακΆνταμ του Πανεπιστημίου του Γκελφ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
«Οι κόκκινοι σκίουροι, αντίθετα, ζουν σε πλήρη απομόνωση ο ένας από τον άλλο και είναι άκρως χωροκτητικοί. Η μόνη φορά που επιτρέπουν σε έναν άλλο σκίουρο να εισέλθει στην περιοχή τους είναι μια μέρα το χρόνο όταν τα θηλυκά είναι έτοιμα να ζευγαρώσουν».
Η μελέτη αποκαλύπτει ότι ακόμα και οι σκίουροι υιοθετούν τα ορφανά, αν και αυτή η αλτρουιστική συμπεριφορά είναι μάλλον σπάνια.
Από το 1897, όταν ξεκίνησε η συστηματική παρακολούθηση των σκίουρων στην περιοχή Γιούκον του βορειοδυτικού Καναδά, οι ζωολόγοι έχουν καταγράψει μόλις πέντε περιπτώσεις υιοθεσίας.
Η υιοθεσία είναι εφικτή μόνο αν η μητέρα πεθάνει και τύχει να υπάρχει κοντά ένα άλλο θηλυκό που ήδη θηλάζει τα μικρά τους.
Μεγάλη σημασία παίζει όπως φαίνεται η συγγένεια: και στις πέντε περιπτώσεις που καταγράφηκαν, τα υιοθετημένα ορφανά ήταν ανίψια, αδέλφια ή εγγόνια της θετής μητέρας.
«Από εξελικτική πλευρά, το φαινόμενο της υιοθεσίας εγείρει το ερώτημα του γιατί ένα ζώο υιοθετεί ξένα μικρά δεδομένου ότι αυτό θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση των δικών του απογόνων» σχολιάζει ο ΜακΆνταμ.
«Κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, ένα ζώο μπορεί να δημιουργήσει περισσότερα αντίγραφα των γονιδίων του βοηθώντας τους συγγενείς του να μεγαλώσουν τα μικρά τους, αντί να αποκτήσει δικούς του απογόνους» εξηγεί.
Ο ίδιος δηλώνει εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι οι σκίουροι καταλαβαίνουν αν τα ορφανά είναι συγγενείς τους ή όχι. Οι σκίουροι σπάνια συναντούν ο ένας τον άλλο, ακούν όμως από μακριά τις φωνές των συγγενών τους, τις οποίες είχαν μάθει να αναγνωρίζουν από μικρά. Αν μάλιστα κάνουν καιρό να τους ακούσουν επισκέπτονται τις περιοχές τους για να ερευνήσουν τι συνέβη.
«Υποψιαζόμαστε ότι θυμούνται αν ένας γείτονας είναι συγγενής τους και μεταφέρουν τα μικρά του πίσω στη φωλιά» λέει ο ΜακΆνταμ.
«Είναι μια πραγματικά έξυπνη συμπεριφορά για τα δεδομένα των σκίουρων».
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου